Chapter 8: Spirits and the Elementals

Naalimpungatan sa mahimbing na pagkakatulog si Angel nang maulinigan ang tila mahinang ungol ng kanyang Lola, paglingon niya sa higaan nito ay napansin niyang pabiling biling ito at tila binabangungot. Agad siyang bumangon at mabilis na pinuntuhan ang kanyang Lola at inuga.

“Lola!! Lola!!!” tawag niya dito upang gisingin.

“Lolaaa!!” ulit niyang tawag sabay yugyug sa katawan nito.

Biglang balikwas sa higaan si Tandang Sela at pawisan.

“Lola!!” tawag pansin ni Angel dito.

Tumingin ang matanda sa kanyang Apo sabay haplos sa mukha nito.

“Dumating na ang araw.” Sabi nito sa kanyang apo.

Hindi pinansin ni Angel ang sinabi ng kanyang Lola at tumayo ito upang kumuha ng tubig. Ilang beses na ba niyang narinig ang mga kwento nito, tungkol sa Kadiliman at kung ano ano pa. Pero alam niyang iyon ay likha lang ng kanyang Lola, walang katotohanan at ayaw niyang paniwalaan. Pagbalik niya at napansin niya ang hawak nitong isang maliit na baul na tila lagayan ng mga Alahas.

“Ano ho iyan?” takang tanong niya dito sabay abot ng isang basong may lamang tubig.

Binuksan ito ng kanyang Lola at inilabas ang isang kwentas na may Palawit na  Dyamante, ang loob nito ay may parang isang ulap na kulay puti. Iniabot ito sa kanya ng kanyang lola.

“Ang Ganda nito La!” bulalas niya nang mahawakan ang kwentas. “Saan ho ito galing, bakit ngayon ko lang ata ito nakita?”

Itinaas niya ito at hinawakan ng kanyang kanang palad ang nakapalawit na dyamante, nanlaki ang kanyang mata nang mag-iba ang kulay nito, mula sa puti ay biglang naging Blue ito. Buong pagtatakang napatingin siya sa kanyang Lola.

Chapter 7: Spirits and the Elementals

Maaga pa lang ay abala na sa paghahanda ng mga dadalhin ng kanyang apo si lola Yna. Panay ang bilin nito sa kanyang apo lalo na ang tungkol sa pag-iingat ng kanyang sekreto. Si Gab naman ay panay ang paglalambing sa kanyang lola, nalulungkot siya na maiiwan niya itong mag-isa subalit alam niyang hindi naman ito pababayaan ng kanilang mga kamag-anak. Lalo pa at andiyan naman ang kanyang ninong at ninang na titingin dito habang wala siya. Nangako siyang dadalaw tuwing sem break at bakasyon dito.

“Oh, andiyan na ba lahat ng Kailangan mo.” Naluluhang tanong nito sa kanya.

“Opo Lola, andito na po.” Sagot niya

“Tinawagan ko na ang Ninong Eric mo sa Maynila, siya na daw ang bahalang sumundo sa inyo sa Pasay, i-text mo na lang siya pag andun na kayo ha!” bilin ng matanda sa kanyang apo.

Tahimik na nakamasid lang si Gab sa kanyang Lola habang tatango tango.

“Lagi ka lang magdasal hijo. At magtiwala ka sa iyong kakayahan. Alam kong kayang kaya mong ipagtanggol ang iyong saril, lalo pa ngayon.” Dugtong pa ng matanda.

“Opo Lola.” Ang tangi na lang niyang nasambit, Isang mahigpit na yakap ang isinukli niya dito. Sabay halik niya sa pisngi ng kanyang Lola.   

Maya maya pa ay natanaw na niya ang Jeep ng kanyang Ninong Enrico, ito ang maghahatid sa kanila patungo sa Bayan tumigil ito sa tapat ng kanilang Bahay. Natanawan niya ang Tatlong kaibigan na sakay na ng Jeep kasama ang kanyang Ninang Corazon at Ninong Bayani.

“Anak, Tara na. Kami ang maghahatid sa inyo sa Bayan.” Tugon ng kanyang Ninong

Sabay sabay silang nagpaalam sa matanda bago umalis ang jeep papuntang bayan. Sa bayan ang Terminal ng Bus na papuntang Maynila. Habang daan ay hindi niya maiwasan ang malungkot, naramdaman niya ang pagpulupot ng braso ni Lyra sa kanyang mga Kamay.

Chapter 6: Spirits and the Elementals

Mahimbing na natutulog ang lahat sa Tent na ginawa ni Don Enrico, marahil dahil sa Pagod at pag-aalala kaya nahimbing ang tulog ng mga ito. Hindi naman dalawin ng Antok si Gab kaya naisipan niyang lumabas ng Tent at magpahangin. Naupo siya sa isang malaking bato, itiniklop ang mga tuhod at idinikit sa kanyang katawan at niyakap niya iyon. Napabuntong hininga siya ng mapatingin sa liwanag ng buwan.
Hindi nya pa rin mapaniwalaan ang mga pangyayari, sa isip niya para lang iyon isang panaginip, parang sa mga kwento at komiks lang magaganap. Iniangat niya ang mga palad at tinitigan iyon.
“Totoo kaya ang lahat?” bulong niya.
Muli siyang napatingin sa Itaas at pumikit, unti unti siyang umangat mula sa Bato at lumutang sa ere. Pagdilat niya ay napangiti siya ng mapansing nakalutang na siya sa ere. Totoo nga, hindi isang pantasya lang ang lahat. Hindi man niya aminin ay nagugustuhan na niya ang kanyang bagong kakayahan. Muli pa siyang umangat at unti unti ay natututuhan na niyang kontrolin ang kanyang paglipad. Nasa kalagitnaan siya ng paglalaro sa ere ng maramdaman ang Ambon, dali dali siyang bumaba pero paglapag niya ay biglang nawala ang Ambon. Napatingala siya sa langit at nagtaka ng walang makitang ulap.
“Saan galing ang Ambon?” bulong niya.
Naglakad siya pabalik sa Tent ng isang maliit na bolang tubig ang tumama sa kanya, napasinghap si Gabriel na naramdaman ang malamig na tubig na lumagapak sa kanyang mukha. Pagdilat niya ang nakita niya si Lyra na nakatayo at nakangiti at nakalutang ang bola ng tubig sa mga palad nito.

Chapter 5: Spirits and the Elemental

Panay ang Dasal ni lola Divina habang nakatingin sa Apoy na nasa kanilang harapan. Magta-tatlong oras na simula ng mawala sa kanilang paningin at lamunin ng liwanag ang apat. Panay naman ang pabalik balik ni Don Enrico at hindi mapakali habang nakaupo at nagkasalikop ang kamay at nakatungo ang kanyang Asawa. Si Mang Amado naman ay yakap ang kanyang Asawa habang nakatingin din sa Apoy. Bagama’t alam nilang walang masamang mangyayari sa kanilang Anak ay hindi pa rin nila maiwasang mag-alala.

Biglang lumakas ang apoy at sabay na napatayo ang lahat, isang malakas ng pwersa ang biglang kumawala at malakas na hangin ang dagling dumaan, nagsigalawan ang dahon at sanga ng puno na nasa kanilang paligid. Isang nakakasilaw na liwanag ang gumuhit mula sa ulap kasabay noon ang paglitaw ni Diwata Dalisay, nakalutang ang mga paa nito sa Ere habang ang kanilang mga Anak ay nasa Tabi nito at nakalutang din. Napatayo ang lahat at sabay sabay na dumulog at inalalayan ang kani-kanilang mga anak sa paglapag habang wala pa ring malay ang mga ito.

Sa malumanay na boses ay muling nagsalita ang Diwata. 
“Nawa’y tanggapin ng maluwag ng inyong kalooban ang lahat. Kakailanganin ng inyong mga Anak ang higit na pag-alalay ngayong tatahakin nila ang landas patungo sa kanilang tadhana. Kayo at wala nang iba pa ang siyang makapagbibigay ng lakas ng loob at tiwala sa kanilang kakayahan. Panahon para bumalik sila sa Kaliya, hinihintay na sila ng kanilang Daigdig.”

Chapter 4: Spirits and the Elementals

Kinabukasan ay tinanghali ng gising si Gab. Pagbangon niya ay nanibago siya sa nararamdaman, bakit tila napakagaan ng kanyang pakiramdam. Naisip niya baka epekto lang iyon ng saya na naramdaman niya kahapon. OO nga pala kahapon, Si Lyra at siya. 
Maaliwalas ang kanyang pakiramdam na lumabas ng kwarto at nagtuloy tuloy sa lababo upang maghilamos. Pakahilamos ay tinungo niya ang lamesa at binuksan ang mga nakatakip na almusal, muli niya itong isinara at hinanap ang matanda.
LA!!” tawag niya “LOLA!” ulit niyang tawag pero walang sumasagot
Tinungo niya ang hardin sa pagbabakasakaling nagtatanim ito pero wala siyang nakita.
“Saan napunta ang iyon.” Takang tanong niya.
Inikot niya ang buong paligid pero hindi niya ito nakita. Pumasok siya sa loob ng bahay at nagtuloy sa kusina upang mag-almusal, naisip niya baka pumunta ng bayan upang bumili ng ihahanda sa kanyang kaarawan. Hindi niya maintindihan kong bakit kailangang paghandaan ng todo ang ikalabing pitong kaarawan niya.
Nasa kalagitnaan siya ng pagkain ng maulinigan ang matanda na paparating agad siyang tumayo upang salubungin ito. Nagtaka siya ng Makita ang dala nitong maliit na baul na tila lagayan ng mga Alahas..
Saan kayo galing La? Saka ano yan?” sabay turo niya sa baul na dala nito.
“Apo, mabuti at gising ka na.” tugon nito.
“Ano ho yan?” ulit niyang tanong
“Mga mahalagang gamit. Para sayo ito apo.” Sagot nito.
“Para ho sa akin? Galing Kanino?” tanong niya habang inaabot ang baul para tulungan ito.
“Galing sa iyong ina. Iniwan niya ito sayo bago sya mamatay, bilin niya ibibigay lang ito sayo sa pagsapit ng iyong ikalabing pitong kaarawan.” Sagot ni Lola
“Ha! Ano ho kaya to?” 

Chapter 3: Spirits and the Elementals

Namimitas ng gulay sa bukid si Gab ng muli na naman niyang maramdaman ang malamig na hangin sa kanyang katawan. Nilingon niya ang paligid pero wala siyang Makita, kalmado at hindi gumagalaw ang mga dahon ng puno sa paligid niya pero nararamdaman niya ang Hangin.

“Ito na naman tayo. Tabi tabi po, mangunguha lang po ng Gulay” Mahinang sambit niya.

Balita sa buong barrio nila ang mga kababalaghan na nangyayari sa gubat, usap usapan na may mga nakikitang puting babae, bolang apoy at kung ano ano pa. Dali dali niyang binitbit ang basket na yari sa Ratan na puno ng gulay at agad siyang naglakad pauwi. 

Pagdating ng kanilang bahay ay napansin niyang may kausap ang kanyang Lolo sa sala. Hindi niya ito naaninag kung sino dahil nakatalikod ito, pumasok siya sa pinto sa likod ng bahay at nagtuloy tuloy sa kusina. Inilapag niya ang dala dala at naglikha iyon ng Kalabog.
“Apo! Ikaw na ba iyan?” dinig niyang tawag ng kanyang Lola
“Opo La, ako ito.”
“Apo, parine ka nga at may gustong bumati sayo.”

Chapter 2: Spirits and the Elementals

“DIVIINAAA!!” 

Isang malamyos na tinig ang nagpagising kay Lola Divina. Dagli itong napaupo mula sa pagkakahiga upang tingnan kung sino ang tumatawag. Mula sa dilim ay isang liwanag ang unti unting nabubuo at mula doon ay nabuo ang pigura ng isang babae. Natulala si Lola Divina nang tuluyang magpakita sa kanya ang mahiwagang Babae.

“Kumusta ka Divina?” malamyos na tinig nito. 
“Diwata Dalisay!”
“Ako nga Divina. Naparito ako upang paalalahanan ka sa nalalapit na pagdating ng araw. Nais kong ihanda mo ang iyong sarili. Mula umpisa ay nasubaybayan ko ang ginawa mong pag-aruga at pagpapalaki kay Gabriel at alam kong pinalaki mo siyang matatag, Dahil dito ay binabati kita dahil nagawa mo ng maayos ang iyong tungkulin, balang araw ay gagantimpalaan ka sa iyong ginawa.”
“Diwata Dalisay, ikinalulugod ko pong magsilbi para sa tribo.”
“Alam ko Divina. Sa araw ng kanyang kaarawan ay gusto kong ihanda mo ang lahat. Tipunin mo ang mga tagapaglingkod, sa araw na iyon ay babasbasan ko si Gabriel at doon ay gigisingin ko ang kanyang Espirito.
“Bakit napaaga po ata. Masyado pang Bata ang Apo ko.”
“Unti unti nang lumalakas ang Kadiliman, ito na ang tamang oras.” Muling tugon ng Diwata.
“Natatakot ako para sa aking Apo Diwata.”
“Huwag kang mag-alala dahil lagi akong nakabantay. Tandaan mo Divinaaaaaa………”

Chapter 1: Spirits and the Elementals

Chapter 1: Spirits and the Elementals

“Gabriel!” napaigtad si Gabriel ng marinig ang tawag ng kanyang Lola. Nasa kanyang kwarto siya at hawak ang librong itim na nakuha niya mula sa lumang baul sa kanilang bodega.
“Gabrieell!!” dinig niyang muling tawag ng kanyang Lola.
“LA! Andiyan na po!” malakas na sagot nito upang madinig ng matanda.
“Tulungan mo muna ako dito.!”
Napabuntong hininga ito at inilagay ang librong hawak sa ilalim ng kanyang unan sabay apuhap ng Tsinelas sa ilalim ng kanyang higaan.

Ang kanyang Lola na ang nakagisnan niyang magulang. Sabi ng kanyang Lola ay namatay ang kanyang ina ilang araw pagkatapos siyang maipanganak dahil sa isang malubhang karamdaman. Ang kanyang itay naman ay namatay dahil sa Digmaan. Tanging Alaala na lang niya ay ang mga larawan ng kanyang Ina. Biyuda na ang kanyang Lola, namatay ang kanyang Lolo bago pa man siya ipanganak, sa tulong ng mga malalapit nilang kamag-anak ay napalaki siya ng kanyang Lola at napagtapos ng High School, malawak ang lupain na naiwan ng kanyang Lolo kaya kahit papano ay hindi sila naghihirap.
Mestisa ang kanyang ina, puti at mahaba ang buhok nito at mapungay ang matang kulay berde. Sabi ng kanyang Lola ay nakuha niya ang kanyang hitsura sa kanyang Ina. Matangkad siya sa karaniwang Binata, maputi at malaking bulas ayon sa matatanda at nangungusap ang kayumangging mata. 

Dear Girls,

Dear Girls,

Masarap magmahal, Pero mahirap manligaw
Kailangan mong maging utusan
Tagabitbit ng bag, Tagabili ng inumin
Taga-paypay pag mainit, Taga-bayad ng pamasahe
Taga-sundo sa kanto
-Mahirap pero masaya.
-Ganyan siguro talaga
Kailangan mong hindi magDOTA, Para makaipon sa date.
Kailangan mong di kumakain, Pampanood ng sine.
Kailangan mong magload, Para matext lang siya pag-uwi.
Minsan naghihintay ng matagal, Tapos hindi rin sisiputin.
Minsan di pwedeng magalit, Baka magtampo.
Di na nakakapagbasketball. Di na nakakasama sa barkada.
Pero ayos lang. Lahat gagawin ko
Kahit dagat, tatawirin ko, Kahit ilang sampal, titiisin ko.
Kahit gaano katagal,Maghihintay ako. Mahal kasi kita eh.
Yan ang totoo.
Pero bakit ganon? Ginawa ko naman ang lahat.
Kulang pa ba? Sabihin mo lang.
Kahit ano gagawin ko. Wag ka lang magsawa.
Kasi hindi ko kaya. Sana pagkatapos ng mga salita kong ito..
Makita mo rin ako. Maramdaman mo rin…
Kung gaano kita ka-MAHAL. Kung gaano kita iningatan.
Kung gaano kita pinahalagahan. Hindi ka man sumagot ng ”Oo”
Hindi man ngayon.. Hindi man bukas..
Kahit hanggang wakas.. Nandito lang ako
Nagmamahal sayo, Wag lang sana dumating ang araw
Na kung kailan handa ka na para bukas.. Ang bukas naman ang hindi handa para sa iyo.
Kahit ilang beses pa akong masaktan dahil sayo.. Kahit ilang hampas titiisin ko..
Kahit maubos na ang baon ko.. Kahit ilang oras maghihintay ako.
Kahit ilang bag bibitbitin ko.. Kahit ilang kanto pupuntahan ko
Kahit magmukha na akong electricfan kakapaypay sayo Kahit magmukha na akong aso kakasunod sayo
Kahit mapudpod na ang daliri ko kakatext sayo.. Kahit lahat ng ‘Kahit’ sa mundo..
Hindi ako susuko.. Hindi ako magbabago..
Dumating man ang araw.. Na hindi handa ang ‘Bukas’ para sayo..
Isasama kita pabalik sa ‘kahapon’. Kung saan tayo nagkakilala..
Kung saan tayo nagkasama. Sapat na sa akin ang ‘Kahapon’..

Dahil kasama kita doon.
-Boys ♥

Prologo: Five Spirits and the Elementals

Prolouge:

Libong taon na ang nakakaraan ng manganib na magwakas ang sankatauhan. Nilamon ng dilim ang buong mundo at ang Nilalang ng Dilim ay naglakad sa ibabaw ng lupa kasama ang kanyang mga Alagad. Taglay nito ang di matatawarang kapangyarihan na kayang lumamon ng Kaluluwa ng bawat may buhay at kayang magtanim ng takot sa puso ng bawat nilalang. 
Sa lahat ng kaguluhang ito ay isang lipi na mula sa mahiwagang daigdig ang tumindig at lumaban sa kadiliman. Sila ang Lipi ng Kaliyanon. Ang mga lipi ng mandirigmang ito ay walang katulad, hawak nila ang isang mahiwagang sekreto at ang kapangyarihang kinatatakutan ng bawat tao. Taglay nila ang kakayahang Kontrolin ang lugar at oras pati ang mga elemento. Apoy, Tubig, Hangin at lupa. 
Sa pinagsnib nilang kapangyarihan ay hinarap nila ang nilalang ng Dilim na nagbabantang tumapos sa kanilang henerasyon. 
Naganap ang digmaan at marami ang nawasak subalit ang kapangyarihan ng liwanag ay nanaig. Umatras ang Kadiliman at bago pa man ito tuluyang wasakin ng liwanag ay binuksan nito ang lagusan patungo sa kaharian sa ilalim ng lupa at tumakas, subalit ang kanilang pagkatalo ay may kapalit na kaparusahan mula sa Dakilang hari ng dilim. Silay ipinatapon sa pinakapusod ng impeyerno.
Doon ay nanatili sila sa pagkakahimlay at naghihintay ng panahon para sa kanilang pagbabalik sa kapangyarihan upang muling maghasik ng Lagim sa ibabaw ng lupa.
Ang Daigdig ay nailigtas sa pagkawasak at sa tulong ng mga natitirang tao ay naitaboy nila ang mga halimaw at alagad ng dilim patungo sa lagusan pabalik sa ilalim ng lupa. Sa kapangyarihan ng lipi ng mga Kaliyanon at ng mga mahiwagang kristal ay tinatakan at isinara nila ang lagusan at muling nanumbalik ang kapayapaan.
Nang matapos ang digmaan ay nagpasyang bumalik sa kanilang Daigdig na pinagmulan ang mga Kaliyanon, subalit may ibang naakit na manatili sa Daigdig ng Tao upang maging katulong sa pagbangon nitong muli. 
Batid nilang ang Kadiliman ay naghihintay lang ng Oras at panahon kaya naman inipon nila ang lahat ng kanilang kapangyarihan at sa pamamagitan ng isang orasyon ang bawat elemento ay naging Espirito. Espiritong nagtataglay ng kapangyarihan ng bawat Elemento at ito ay nahimlay at naghihintay ng muling pagbabalik para sa muling pagliligtas ng daigdig sa pagdating ng Araw.
Ang mga kristal na susi para mabukasan ang lagusan ay itinago sa apat na sulok ng Kaliya at nang Daigdig ng Tao upang walang sinumang makaalam ng kinaroroonan nito. 
Ang lipi ng Kaliyanon at ang kanilang mga Sekreto ay tuluyan nang nakalimutan ng mga Tao sa pagdaan ng mahabang panahon. Ang kanilang dakilang nagawa pati ang kanilang dakilang daigdig ay naging isang alamat na lamang.
Sa patuloy na pagdaan ng panahon ay unti unting nababawi ng Dilim ang kanyang lakas at nagbabanta ng muling kaguluhan at paghahasik ng lagim sa ibabaw ng lupa. Libong taon ang lumipas at ngayon ay handa na ang kadiliman na magising sa kanyang pagkakaidlip, at muli ang Apat na Espirito ay kailangang na ring Gumising sa kanilang pagkakahimlay upang muling ipagtanggol ang Dalawang Daigdig sa pagkawasak.