Dear Jesus

Dear Jesus,

Sumulat ako sayo dahil, sabi ng titser ko mabait ka daw. Sabi pa ng titser ko, pag mabait daw ang bata, binibigyan mo ng aginaldo pag pasko. Malapit na daw ang pasko, December na ngayon. Magsisimba daw kaming lagi. Bukas ay sasama ako sa lola kong magsimba.

Sabin g titser ko, alam MO daw kong sino ang mabait na bat. Mabait naman ako, hindi ba? Sumusunod ako sa utos ng Nanay ko, saka s autos ng Tatay ko. Marunong na akong magdasal, tinuruan kami sa paaralan. Dalawa ang kapatid ko, si Marivic at si Ronald, saka ako. Ako ang malaki sa kanila. Saka sabi ng Tatay ko, magkakaroon pa daw kami ng kapatid, malapit na daw lumabas.

Kagabi ay narinig kong nag-uusap ang Tatay saka Nanay ko.

“Kabuwanan ko ng ngayon Ding,” sabi ng Nanay ko. Sana’y maka-ekstra ka naman sa Jeep ni Pareng Pepe.” Kilala ko ang Pareng Pepe nila, Ninong iyon ni Ronald. “Kulang ang mga Gamit ng Bata, Luma pang lahat ang lampin at Baru-Baruan.”

“Pinangakuan ako ni Pareng Pepe sa Lunes,” sabi naman ng Tatay ko. “Ibibigay na sa akin ang isang linggong Pasada. Hanggang Pasko na raw iyon, Relyebo kami.”

“Sana nga nang maibili naman natin ng pamasko ang mga Bata! Kawawa naman,” sabi ng Nanay ko. “Kung pagtitinda ko lang ang aasahan hindi kaya! Matumal ang isda ngayon. Sa gastos lang natin araw-araw, kulang ang tinutubo. Wala pa nga ako naitabi sa panganganak ko.”

Kawawa naman ang Nanay ko Jesus. Madalas, nakikita kong umiiyak siya. Ayaw na daw kaming pautangin ni Ka Tubing, yung me malaking tindahan sa Palengke. Ang Tatay ko, alang Trabaho. Tsuper siya dati. Hindi Bale na lang na wala kaming pamasko, basta padalhan mo lang ng Damit ang Beybe na ipapanganak ng Nanay ko. Ala pa kasi siyang damit, kawawa naman.

Pero wag mong sabihin sa Tatay kong sumulat ako sayo. Magagalit yon. Sabin g Tatay ko, huwag daw kaming hihingi kahit kanino. Saka kung padadalhan mo ng damit ang Beybi, huwag mo sa akin ibibigay. Sa Nanay ko ipadala mo. Zenny Reyes ang ngalan ng Nanay ko. Dito kami nakatira sa Bigaa. Madali lang hanapin ang Nanay ko. Araw-araw, nasa Palengke siya. Nagtitinda ng isda.

Ang iyong kaibigan. Ana Maria Reyes.

Kinabukasan, nang magsimba sila ng Lola nya, inungutan niyang ibili siya ng Lobo ng Matanda. At palihim niyang itinali sa pisi ng Lobo ang sulat niya kay jesus Christ, at pinawalan niya ang lobo, asang asa sa sariling makakarating nga iyon kay Jesus.

Mula noon, sabik na nag-aabang siya araw-araw sa ipapadalang damit ni Jesus sa Beybe ng Nanay niya. Sabagay, hindi pa naman lumalabas ang Beybe. Pero marami nang araw ang nakaraan mula nang ipadala niya ang sulat. Hangang sa lumabas na ang beybi ng Nanay niya, na isang malusog na sanggol na Babae, wala pa rin ang hinihiling niya kay Jesus na mga Damit. At nagtaka siya. Sabin g Tetser niya, basta mabait sila ay ibibigay ni Jesus Christ ang hihilingin nila. Bakit hanggang ngayon, wala ang damit ng Beybe na hinihiling niya?

Malalaman naman niyang tiyak. Kung nagpadala na ng damit ng baby si Jesus, maririnig niya iyon sa pag-uusap ng Tatay niya at Nanay niya. Pero sabi ng Tatay niya, ito ang bumili ng mga bagong damit ng babay, di hindi nagpadala si Jesus.

Baka kaya Galit sa kanya si Jesus dahil madalang siyang magsimba, naisip niya. Simbang gabi na raw, sabi ng Lola niya, at nagsisimba ito. Pero kung magising siya, nakasimba na ang kanyang Lola.

Sinabi niya sa Lola niya na gigisingin siya para makasama siyang magsimba. Ginising naman siya ng sumunod na madaling araw. Namaluktot siya sa ginaw pero tiniis niya, Basta makapagsimba lang siya.

Malapit lang ang simbahan at naglalakad lamang silang maglola. Marami silang nakasabay na magsisimba rin. Marami nang Tao sa loob ng simbahan nang sila ay dumating.

At naisip niya, marami rin palang tumatawag kay Jesus. Kaya siguro hindi pa dumarating ang hinihiling niyang damit ng Baby, dahil abala si Jesus. Siguro nahuli siyang humiling at iyong nauna sa kanya ang binibigyan muna ni Jesus. Sabin g Titser niya, ganoon day iyon, kung sino ang humiling siyang unang binibigyan. Basta magbabait lang sila.

Naku madalas nga pala siyang mapagalitan ng Nanay niya. Malikot daw siya. Saka kahapon, tinawag siya ni Daleng na maglaro ng bahay-bahayan, hindi tuloy niya narinig ng tawagin siya ng Nanay niya. Ayun napagalitan tuloy siya. Anak ng kapitbahay nila si Daleng.

“Hindi na ako maglalaro, Jesus. Pangako, aalagaan ko na lang ang Beybi ng Nanay, Basta yong damit ng Beybi huwag MONG kalimutan. Sana bago dumating ang pasko, ibigay MO na sana sa Nanay ko, Para may maganda namang isusuot ang Beybi. Kawawa naman siya, pulos luma na ang damit.”

Sumunod na bukas, ginising uli siya ng Lola niya. Nagsimba uli sila. Tuwid na lumuhod siya at Taimtim na nagdasal.

“Dir Jesus, nakita MO, tinawag uli ako ni Daleng kahapon, hindi na ako sumama, Inalagaan ko na lang ang Beybe. Saka, naglinis ako ng bahay naming. Si marivic nga, kung di pa napagalitan ng Nanay, ayaw akong tulungan. Saka nakita ko,umiiyak na naman kagabi ang Nanay. Ala na naman daw Trabaho ang Tatay ko. Kawawa daw naman kami ni Marivic at ni Ronald at ng Beybi. Ala daw kaming isusuot sa Pasko. Hindi bale na lang kami ni Ronald at ni Marivic, basta si Beybi na lang ang bigyan mo ng Damit..”

Sumunod na bukas uli, nagsimba din sila ng Lola niya. Iba naman ang hiniling niya.

“Jesus, nilagnat si Beybe kagabi. Ipinagamot ng Tatay sa Doktor. Sabin g Tatay, naubos daw ang pera nila sa Gamot. Ala na daw kaming panghanda sa Pasko. Dalawang tulog na lang daw, Pasko na. Sana.. Sana, pagalingin MO si Beybe. Hindi bale na yung hinihiling kong Damit…” at napahikbi siya. “Malungkto ang Nanay ko saka Tatay ko. Para daw silang sinusubok ng Diyos. Hindi ba diyos KA, ha? Sabin g Titser ko, Diyos ka raw, kaya mabait ka. Nagbabait na din nga ako. Saka, sabi ko ke Marivic at ke Ronald, magbait na din sila, para hindi KA magalit sa amin. Pagalingin mo na si Beybe, ha? Ha?

Bago mananghalian nang araw na iyon, iniuugoy niya sa duyan si Beybe nang may tumawag. Nanungaw siya. Nagluluto sa labas ang Nanay niya.

“Misis Zeny Reyes..”

“Nanay may Tao po.” Sabi niya

“Sino?” tanong ng Nanay niya sa Labas

“Nagdadala po ng sulat”

Pumasok sa kabahayan ang Nanay niya. Sumungaw sa Bintana. “Sandali lang ho…” at nanaog. Tinungo ang taong may dala ng sulat.

“Marivic,” tawag niya sa kapatid na kalaro ni Ronald sa lapag, “Ikaw naman ang mag-ugoy nito!”

At nang palitan siya ni Marivic, nagmamadali siyang sumunod sa Nanay niya. Malakas ang kutob niyang ito na ang padala ni Jesus.

“Baka ho hindi sa akin ito…” inabot niyang sabi ng Nanay niya. Nakita niyang maraming kahon-kahong nakabalot na ibinigay ng taong nagdadala ng sulat sa Nanay niya.

“Kayo lang ho ang Zeny Reyes dito, e..” sabi ng Tao. “Nagtataka nga ho kami, mula kahapon ng Hapon hanggang ngayong umaga, maraming dumating na pake-paketeng nasa pangalan nyo at sa isang Ana Maria Reyes. Ano nyo si Ana Maria?”

“Anak ko, heto siya…!”

“Pero sino naman ang magpapadala sa amin nito?” Hindi pa rin makapaniwalang sabi ng Nanay niya. Gusto na niyang isagot si Jesus Christ! Ngunit natatakot siya baka isumbong siya ng Nanay niya sa Tatay niya’y mapalo siya.

At sa harapang iyo’y nagbukas ng pakete ang Nanay niya. Mga Baru-baruan ng bata ang laman ng kahon, may kasamang maikling sulat na binasa ng Nanay niya.

“Sa Bataan galling!” sabi ng Nanay niya.

Mahal naming Ana Maria,

Kinabahan siya nang marinig na sa pangalan niya nakalagay iyon.

Tanggapin mo ang nakayanan naming ihandog sa kapatid mong isisilang. Mga baru-baruan ito at iba pang damit ng kapatid mo. At huwag kang mag-alala, marami kaming nakabasa ng sulat mo at hindi lang ito ang tatanggapin ninyo. Tatanggap pa rin kayo mula sa pamunuan at mga kasapi ng aming Baranggay, at nang ibapang baranggay dito sa amin. Hanggang dito na lang at hinahangad naming ang maluwalhating pagsilang na iyong kapatid at maligayang pasko sa inyong lahat!

Namamahal,
Jesus

Nagtaka pa siya nang yakapin siyang mahigpit ng nanay niya at umiyak ito pagkatapos.

“Salamat ho, Mamang Kartero…” umiiyak ay nakatawa ang Nanay niya. “Sa amin nga ho ito, salamat ho uli!” at binalingan at inakap na naman siya ng Nanay niya.

Kinabukasan ay tumanggap pa sila ng maraming pakete. May money order pa raw, sabi ng nanay niya, na hindi niya alam kong ano yun. Tuwang tuwa pati Lola at Tatay niya sa padalng iyon kay Beybe ni Jesus Christ. Talagang mabait si Jesus, totoo ang sabi ng Titser niya. At pinakwento sa kanya ng Magulang niya kung paano ang ginawa niyang pagsulat kay Jesus Christ. Sinabi niyang itinali niya ang sulat sa isang lobo, at iyon ang naghatid ng sulat kay Jesus. At natutuwa rin siyang hindi nagalit ahng Nanay at Tatay niya sa kanyang ginawa.

Kaya lang hindi siya naniniwal sa sinabi ng Tatay niya. Sabi ba naman na Tatay niya’y marahil daw ay sa Bataan bumagsak ang lobo at may nakapulot at nakabasa ng sulat at ipinabasa pa iyon sa iba, na ang nilagrong ito ang resulta. Talagang hindi siya naniniwala sa sinabing iyon ng Tatay niya. Hindi totoo iyon. Si Jesus Christ ang nagpadal ng lahat ng iyon! Pagkat mabait siya at mahal siya ni Jesus Christ.

Most Romantic Movie of all times

The Princess Bride (1987)
The Princess Bride follows the traditional fairy tale plot with a kidnapped princess, an evil prince and a knight in shining armor. There's swashbuckling adventure, lots of humor and of course, romance. The sets are magical and will keep you mesmerized throughout the flick. It's the perfect feel-good fantasy to watch .



Stardust (2007)
This magical tale of a fallen star, flying pirates, and frightening witches, is really just a romantic story about love. Tristan thinks he loves Victoria so in a romantic gesture he promises her the stars. It turns out that the star is actually cutie Clair Danes, and she eventually teaches our misguided hero about the power of true love.



Save the Last Dance (2001)
Dancing is one of the most romantic things you can do, which is why two movies about dancing make this list. A lot of movies have tried to duplicate this ‘dancing-girl-meets-boy from the wrong side of the tracks’ theme and have failed miserably. The key to this film’s is the electric chemistry between Julia Stiles and Sean Patrick Thomas. Just like in real love, sparks are something you just can’t fake.



The Notebook (2004)
Ryan Gosling and Rachel McAdams star in this tear-jerker about first love. Allie and Noah meet at a carnival and fall madly in love. But, Allie's rich family doesn't approve of poor Noah and forces them apart. The Notebook is definitely a flick that you have to watch with a box of Kleenex at your side.

Most Romantic Movie of all times

Romeo and Juliet (1996)
This classic love story has been around for a long, long time, but this modernized version is spectacular. Leonardo DiCaprio and Clare Danes play Romeo and Juliet, the couple destined to be together forever. Even though you know the outcome of the tale, you'll be glued to the screen. There's such great chemistry between Leo and Clare that you'll think you're watching the real star-crossed lovers meeting for the first time.



Dirty Dancing (1988)
Patrick Swayze is on this list for a second time with this iconic film, also starring Jennifer Grey as Baby. It has a lot of romantic elements we’ve seen in the other films on this list including a couple from opposite sides of the tracks, passionate dancing, and a love that conquers all. Dirty Dancing is one of those classic love stories which can be watched over and over again, and as a bonus, the soundtrack is ridiculously romantic too!




Titanic (1997)
What better movie to watch when you're in a sappy mood, than the classic love story of Jack and Rose? Again, it's a story where a rich girl falls head-over-heels for a lower-class boy. Together they experience the terror of the Titanic sinking, which only seems to make them love each other more. This is the ultimate tear-jerker, but it's totally worth it!



Ever After (1998)
This is my favorite Cinderella story. Danielle (Drew Barrymore) is an independent woman who can do the work of a man with ease! This centuries old tale is portrayed in a different way.

Most Romantic Movie of all times

Heres the list of my Favorite Romantic Movie



You've Got Mail (1998)
If you've got doubts about love on the internet, watch this movie. I did... over and over again. I love the exchange of emails, chat messages adn dialogue

What will NY152 say today I wonder. I turn on my computer. I wait
impatiently as it connects. I go online, and my breath catches in my
chest until I hear three little words: You've got mail. I hear nothing.
Not even a sound on the streets of New York, just the beating of my own
heart.I have mail. From you.





Roman Holiday (1953)
The love story of a princess and a journalist. Audrey Hepburn was so adorable as the princess and the debonaire Gregory Peck as the super guapo journalist. Didn't you fall in love with Rome because of these two? Another romantic movie based on an unexpected meeting




Serendipity (2001) Could a chance meeting lead to a lifetime together? Kilig di ba? How often do we bump into someone unexpectedly and hit it off? It is scary but then again, some people say that there's no such thing as coincidence. The whole idea of love's destiny told in this wonderful and enchanting movie. you can't help but fall in love with the characters of John Cusack and Kate Beckinsale. Even Eugen Levy's salesman character was lovable! No memorable lines for me here but the soundtrack was great!



Notting Hill (1999)
Love this movie from start to finish! Love all the characters, particularly the friends of William. What friends do for each other, even Spike LOL! Nice to think that love is possible for an ordinary bloke like William and a super celebrity like Anna Scott. One of my favorite scenes was when they entered a garden and Anna sat down on a bench. After watching the movie, I was obsessed with finding an old wooden bench for our garden. It's not easy, I'm still looking but I bought a simple one for those "Notting Hill" moments.




Ghost (1990) My first date movie... with THE guy who is now my husband. This makes "Ghost" extra memorable. Then again, I think we only watched two movies when we were dating. The movie tells us that it isn't 'til death do us part' -- our loved ones will be around even after they are gone. Memorable line in the movie -- "I love you... ditto." -- gave me the creeps then and it still does. Still can't get over the "ditto" reply after all these years. Pottery became one of the sexiest hobbies to get into back then and Unchained Melody was the love song of the moment.

Top 10 video Games Love Stories

We decided to go through our library of video games and pull out the ones with the best love stories. How appropriate, right?

We looked at a variety of love stories ranging from games that would cause a tear to roll down your cheek at game's end to others that would have you go on a rampage of vengeance until a love is avenged. The last 15 years or so in the video game world have been ripe with excellent stories with love as the main theme, but here are our top 10 video game love stories.

SPOILER ALERT: Some of the summaries reveal major plot details of the chosen games, so if you're in the middle of one of them, you may want to skip the summary and come back after you beat the game.


Final Fantasy X
Tidus was just a jock living a Blitzball life until Sin, a gigantic creature/natural disaster, came and destroyed his hometown. Then Sin somehow took Tidus and placed him 1,000 years in the future. No worries though because he met the young summoner Yuna and went on a journey across Spira to battle Sin. But in the end, after defeating Sin, Yuna goes to embrace Tidus and it turns out that he is just a spirit and floats away. It’s a very sad and emotional ending after what they’ve been through together during the game. And the story continued in Final Fantasy X-2. True love never dies!

The Darkness
In this first person shooter, you play as Jackie Estacado a contract killer for the mafia in New York. On Jackie’s 21st birthday the mafia boss orders his assassination in regards to some missing money while at the same time his body is possessed by The Darkness, a spirit that has haunted his family for generations. While the game begins with you trying to survive the mob hit, things change after the mob gets personal and pays a visit to Jackie’s girlfriend Jenny. The game turns into a story of revenge and torment and drives Jackie to take out everyone. Love is a pretty good motivator.

Prince of Persia
If you haven’t beaten the new Prince of Persia game, the following summary has some spoilers. The Prince meets Elika while he was wandering in the desert. She is being pursued by armed men and The Prince, of course, helps her out. She explains to him that her father destroyed the Tree of Life which released the dark god Ahriman, who is pretty much corrupting the world. Elika has the power to heal the tree and capture Ahriman once again so the Prince agrees to help her. But as a final step, Elika must sacrifice herself to fully heal the tree and imprison Ahriman. Distraught, the Prince takes matters into his own hands to resurrect her. Yes, it's an undying love.


Max Payne 2: The Fall of Max Payne
The game takes place a couple of years after the original Max Payne. Max is on the NYPD and he reunites with Mona Sax, a contract killer who refused to kill Max and was thought to be dead at the end of the first game. As you play the game, rescuing Mona and battling against enemies with her, it turns out that Mona was really hired to kill Max. When the time comes to kill him, however, she can’t do it because of her feelings for him. It could cost her life. Ahhh, the things we do for love.


Final Fantasy VIII
The game is really about Squall, a military student, leading a crew of peeps to save the world. But within that story is the romance between Squall and team member Rinoa. At first, the two have clashing personalities but after some time, with the help of the rest of their crew, they start getting a bit closer to each other. But Squall’s love is truly shown when he rescues Rinoa, not once, not twice, but three times. Yeah, possession by divine beings takes a lot out of you. But the story does prove that opposites attract.


Shadow of the Colossus
The entire premise of the game is based on a man named Wander whose sole purpose is to resurrect his woman, Mono, from the dead. To do so, Wander must defeat 16 colossi located throughout the land. He succeeds in his task and Mono is brought back to life, but as far as Wander is concerned, his future… turns out a bit strange. Wander and Mono do end up together, but not in the way they probably hoped. All for the sake of love.

Xenogears
Within the convoluted and confusing war story of the 1998 Playstation game is a love story between Fei Fong Wong and Elly Van Houten. While the characters meet early in the game, their love isn’t realized until later on when Elly tells Fei that she loves him. That love is proven even later when Fei fights Urobolus, a serpent creature, in order for Elly to be released from the game’s villain, Krelian. It seems like love really is a battlefield.

Odin Sphere
While this Playstation 2 role playing game has five different stories within it, it’s the story between Gwendolyn, a Valkyrie, and Oswald, a Shadow Knight that really sticks out. Gwendolyn and Oswald first met on the battlefield as enemies. Oswald spared her life. Later on, after some family issues, Gwendolyn is banished from her country and forced to marry Oswald. Surprisingly, Oswald treats her well and after a couple of events, Gwendolyn realizes her love for him. She proves her love by going to battle several times for him and even risking her life to rescue him from the Queen of the Netherworld. Can love be stronger than that?

Ico
This 2001 PS2 game wasn’t a huge blockbuster title, but it has a story that pulls at the heart strings. Ico is a boy who is banished to an abandoned castle because he has horns on his head. While exploring the castle, he runs into a young girl named Yorda, the daughter of the castle’s queen. Yorda tells Ico that her mother plans to use her body to live longer. Ico takes it upon himself to try to get her out of the castle and save her life. He fails on his first attempt and the queen turns Yorda to stone. Ico returns, fights and defeats the queen breaking her spell over Yorda, but the castle crumbles over him. Yorda, however, quickly rescues him dropping him off on a boat floating away from the crumbling castle. Love always saves lives.

Super Mario Bros.
What can you really say? The entire series, starting with Donkey Kong, is based on Mario trying to rescue the Princess. Whether it’s from a crazy gorilla or a fanatical turtle/dinosaur reptile named Bowser or King Koopa, Mario was more than persistent in proving his love. If giving up a plumbing career to hop, jump, and defeat numerous enemies to save a girl isn’t love, then what is?


So Grab your Favorite Games, be sure to finish the Game to know the Ending of the Story

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Right Click and Save Image as into your computer or Directly into your Mobile phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Love wallpaper for your Phone

Epilogo-Kung Puso man ay Lumimot

Natuloy din sa States si Andrea pero hindi upang magtrabaho kundi para sa kanilang honeymoon ng asawang si Dylan. Sila ay nabiyayaan ng Dalawang Malulusog na supling

Sila na ngayon ang namamahala sa lahat Negosyo ng Pamilya Palles. Habang abala naman at sabik sa pag-aalaga ang mga magulang ni Dylan sa kanilang Apo. Nalaman nilang higit na masarap ang makapiling ang kanilang Pamilya.

Si Maxx at Dave at lalo pang nakilala sa kanilang banda at sa tulong nina Andrea at Dylan ay nakapaglabas sila ng Album na naging triple Platinum. Naging Top Selling Album din ito ay naging number sa buong Asya.

Si Nanay Selya ay tuwang tuwa sa kanyang bagong Apo kina Andrea at Dylan. Bagamat matanda na ito at gusto nang pagpahingahin ng Mag-asawa ay mas gusto nitong makapiling ang kanyang mga apo. Ulilang lubos na rin kasi ito at matandang Dalaga.

Si Sweet naman ay nag migrate na sa ibang bansa matapos humingi ng tawad sa kanyang mga nagawa. Nakatagpo din siya ng lalaking magmamahal sa kanya at tahimik na ngayong namumuhay. May Communication pa rin sila ni Andrea at unti unti ay pinupunan nila ang mga pagkakamali. Alam nilang balang araw ay magiging magkaibigan pa rin sila

At si Ken…….

“Is this Sit Taken?” tanong ng isang malamyos na tinig

Napaangat ang tingin ni Ken habang nakaupo sa isang Beach sa isang park. Agad nagtama ang kanilang mata ng babaeng nagtanong sa kanya at napansin niya ang maganadang ngiti nito. Umiling siya at kinuha ang bag na nakapatong sa tabi niya upang bigyang puwang ang babae. Naupo naman ito at tumingin sa kanya..

“Hi, Im Angel.” Pakilala nito sa kanya at ngumiti, lumabas ang dimple nito sa magkabilang pisngi.

Gumanti ng Ngiti si Ken sabay sabi ng.. “Kenichi.. Ken na lang.” sabay abot sa kamay ng babae.

“Yeah, I know you.” Tugon ng magandang babae.

Nagulat si Ken at matamang tiningnan ang babae.

“Really?” sabi niya.

“Yeah, from College. Ako yung Muse ng Basketball nuong College. Taga ibang section ako noon.”

“Oh.. Yeah I remember.. Wow you look Different..” bulalas ni Ken.

Muling nagpakawala ng magandang ngiti si Angel….

CHAPTER 13 Kung Puso man ay Lumimot

Thursday Morning ..
“Dylan, bukas ng hapon na ang flight ni Andy papuntang states” ani Ken sa kanya.
Pumunta siya sa bahay ng kaibigan para ipaalam dito ang tungkol sa pag-alis ng Dalaga.Nasa garage sila nag-uusap.
Sumagot siya dito nang di man lang tinitingnan.
“Ah, ganun ba? Pakisabi nalang sa kanya na happy trip” wika naman ni Dylan habang isinusuot ang leather jacket.Halos nag-isang linya ang kilay ni Ken
“Yon lang?”
Pinagmasdan din siya nito saglit sa naging sagot niya “O bakit? May problema ba?” balewala nitong sabi.
Napatiim-bagang si Ken sa tinuran ng kaibigan.Parang okey lang dito na umalis si Andrea. Napailing siya.Kahit na nagka-amnesia ito, sana man lang ay pupuntahan nito ang dalaga para makapag-paalam ng maayos.Wala talaga itong pakialam.
Lumapit si Dylan sa kanya dahil malapit lang siya sa naka-park nitong motorbike.
“Tabi nga!” bugaw nito sa kanya dahil hindi ito makadaan dahil nakaharang siya.
Kaagad naman siyang lumayo ilang dipa mula dito at hinarap ulit ang kaibigan.Pinapaandar na nito ang motor.
“Suplado! Ang aga-aga eh.Saan lakad natin?” tanong niya dito.
Tumingin ito sa kanya na may nakapaskil na ngiti. Ang ganda ng mood nito kaya nahihiwagaan si Ken. Nahawa na rin siya sa kakangiti nito.
“Pupunta kami ni Sweet sa Tagaytay. Excited na ako kaya nagmamadali ako, ayokong paghintayin siya” masayang wika nito.
Biglang napalis ang ngiti sa mga labi niya.Wala na nga itong pakialam sa pag-alis ni Andy, mag-e-enjoy pa ito kasama ang babaeng mismo sumira ng relasyon ng dalawa. Napaka-insensitive –sa isip niya. Buntung-hininga na lang ang tangi niyang nagawa.
Mahinang pinatakbo ni Dylan ang motor papalabas ng gate ng mapansin ni Ken na wala itong helmet. Sinundan niya ito.
“Hoy Pare! Don`t tell me hindi ka mag-susuot ng helmet. It`s dangerous and baka mahuli ka pa” pag-aalala niyang sabi dito.
“Hus,okey lang yan.Hindi ako mahuhuli dahil bibilisan ko ang pagpapatakbo para di mahuli.Tsaka mag-iingat naman ako, okey?” pagbibigay assurance nito.
Pilit siyang ngumiti.Kahit anong gawin niya, di rin naman siya nito pakikinggan lalong-lalo na pag involve si Sweet. Hindi niya alam kung magagalit dahil parang na-obsess na ito sa Sweet na yun o magiging masaya dahil masaya ito sa piling ng babae.
“Ano kayang pinakain nun dito?” usal ng kanyang isip
“Kenichi..” untag nito sa kanya sa kanyang buong pangalan.
Para naman siyang nagising sa pagka-hipnotismo ng tawagin siya nito.
“Aalis na ako, nagmamadali ako eh” paalam nito.
Inimaniobra na nito ang motor saka pinatakbo ng matulin. Ni hindi siya hinintay na makapagsalita. Tiningnan na lang niya ang papa-alis na kaibigan.
Matulin na pinatakbo ni Dylan ang motor na minamaneho. Hindi na ito makapaghintay na magpunta ng Tagaytay kasama ang nobya. Ngiting-ngiti siya habang nag-da-drive ng mabilis. Pero iyon ang malaking pagkakamali niya ng biglang may sumulpot na pusa sa daan kaya nawalan siya ng kontrol at gumewang-gewang ang motor hanggang natumba ito kasama siya sa gilid ng daan.Tumama ang ulo niya sa isang bato nang matumba siya at napasinghap siya sa sobrang sakit. Ilang saglit pa ay unti-unting nagdilim ang kanyang paningin.
“ANDY, anak mag-iingat ka doon ha?” pa-alala sa kanya ng ina. Kasalukuyan silang nag-uusap sa airport dahil nagpahatid na siya sa mga kaibigan pati na rin sa butihing ina. Mangiyak-ngiyak na ito habang sinasabi yun.
“Opo mama..” Kahit pa nga naluluha na rin siya, ayaw niyang sa ganitong eksena pa sila magkakahiwalay. Nagtagumpay naman siya ng tumawa ito.
Ibinaling niya ang tingin sa tatlong kaibigan.
“Max, David, Ken salamat ha? Tsaka ibibilin ko sa inyo si Mama. Pakitingnan na lang siya paminsan-minsan” wika niya sa tatlo.
Sumang-ayon naman ang mga ito at nangangakong babantayan ang ina niya habang wala siya. Nagpasalamat naman siya dito at niyakap ang tatlo.Mahigpit na yakap rin ang iniwan niya sa ina bago nagpaalam sa mga ito at tuluyang umalis papasok sa loob.Kinawayan ng mga ito si Annie ng papalayo na.
Saka nagsalita si Max “Tita, we will drive you home and then punta na kami sa ospital”
Nangunot ang noo ng ginang “H-ha? Sino ang na-ospital?” tanong niya rito.
Si Ken na ang sumagot sa tanong niya “Naaksidente na naman ho kasi si Dylan eh, kahapon lang ng umaga. Okey na siya,nagpapahinga na lang,baka nga gising na yun ngayon eh kaya dadalawin na namin” paliwanag naman nito.
Sunod-sunod siyang tumango pero itinigil rin yon kapagdaka “Eh bakit di niyo man lang sinabi kay Annie?” nagtataka ulit niyang tanong.
Si David naman ang nagsalita “Kasi po, kapag ipina-alam namin yun kay Annie, sigurado mag-aalala yun. Baka maudlot pa ang biyahe niya, malaking oppurtunity pa naman ang naghihintay sa kanya doon sa states, diba?Kaya hindi na namin sinabi”
Naiintindihan namang tumango ang ginang, Ilang saglit pa ay muli itong nagsalita
“Sasama na lang muna ako sa inyo sa ospital. Matagal ko na rin di nakikita yung batang yon. Kukumustahin ko muna. O, halina kayo” yaya ni Aling Lydia sa mga binata.

****
DAHAN-DAHANG ibinuka ni Dylan ang mahapdi-hapdi pang mga mata. Saka siya napabalikwas ng bangon. Naaalala na niya ang lahat. Ang paghihiwalay nila ni Andrea, ang pagka-amnesia siya,ang pakikipag-relasyon kay Sweet, at ang saktan ulit ang babaeng tunay lang niyang minahal.
Nagulat naman ang mga taong nasa kwartong yun, pati na si Sweet na nakaupo sa silya sa tabi ng kanyang kinahihigaang hospital bed. Hinawakan siya nito sa braso at ipinakita ang matinding pag-aalala. Dire-diretso lang ang tingin ni Greg sa dingding galing sa pagkakahiga.
“Dylan, honey. Are you okey now?” may pag-aalala at lambing sa tinig nitong tanong.
Tinitigan niya ito ng matalim at pinagmasdan din siya nito na nagtataka.
“Tama na sweet! Ikaw ang dahilan kung bakit kami nagkahiwalay ni Annie. Sinamantala mo pa ang mga panahong nagka-amnesia ako! Nadagdagan tuloy ang sakit na naidulot ko sa kanya dahil sa tukso! Dahil sayo” galit na galit niyang sambulat kay Sweet na hindi niya maintindihana ang reaksyon.
Naghalo-halo ang nararamdaman nito base sa reaksyon ng dalaga. Nabigla, napahiya, nalulungkot. Bumalong na sa mga mata nito ang nagbabadyang luha.
Nanlaki ang mga mata ng nakatungangang mga kaibigan ni Dylan. Unti-unti ding nakahuma ang mga ito sa realisasyong nagbalik na ang kanyang ala-ala. Lumapit si Ken sa kanya at nakangiti.
“Pare,you mean, you remember na lahat lahat?” masigla nitong tanong.
Tango lang ang kanyang naging pagtugon at kaagad tinanong dito kung asan si Andy.
Alanganin itong sumagot “P-pare, naihatid na namin sa airport” kaagad siyang napatayo sa galing sa pagkakaupo sa kama.
“W-what?” mahina niyang sabi, parang mawawalan ito ng lakas dahil sa sinabi ni Ken. Hindi ito puwedeng umalis, hinding-hindi niya kakayanin.


“Pare, maaabutan mo pa siya.Maaga namin siyang hinatid” sabat naman ni Max.
“Oo nga bro, kaya wag ka nang magpaligoy-ligoy pa.Sundan mo na siya, dahil kapag hindi mo siya maabutan, pagsisihan mo buong buhay iyan. Baka makakita siya ng iba doon” pananakot namang sabi ni David.
Nahindik siya sa sinabi nito.Hindi niya papayagang mangyari iyon. Ayaw niyang malayo ito sa kanya. Gagawin niya ang lahat, wag lang itong umalis. Harangin man siya ng sibat, kidlat, o bagyo. Hindi na siya nagdalawang-isip pa at hinarap ulit si Ken
“Give me the keys” nagmamadali niyang sabi sa kaibigan at inilahad ang palad dito.
“Teka, are you sure okay ka na?Tingnan mo nga may benda pa yang ulo mo” paninigurado muna nito.
“Oo nga, just give me the damn keys!” irita na niyang bulalas.
Napatda naman ito saglit sa sinabi niya “Okay okay, relax lang.Here” saka nito kinuha ang susi ng kotse nito sa bulsa.
Dagli niya yung hinablot sa kamay nito at lumapit naman si Aling Lydia sa kanya
“Iho,dapat maabutan mo ang anak ko.Mahal na mahal ka pa rin non,kaya dalian mo na” masigla nitong wika.Tumalima naman siya at malapit na siya sa pinto ng hospital room nang habulin siya ni Sweet at pinihit paharap.
Umiiyak na ito “Dylan, paano ako? Paano tayo? Di ba mahal mo ako?” para itong kaawa-awang tuta habang binibigkas ang mga salitang iyon.
Napabuga siya ng hangin at humihingi ng pang-unawang tiningnan ito
“I`m sorry, pero si Andrea lang ang mahal ko. Hindi ko sinasadyang saktan ka, but no one can take Andy’s place on my heart. Siya lang.. siya lang ang tunay kong minahal. Please forgive me, and fo-forget me” dahan dahan niyang sabi dito dahil alam niyang nasasaktan ito.
“I need to go” at saka na siya kumaripas ng takbo at iniwan itong luhaan.
Nakatulalang sinapo ni sweet ang kanyang mukha ng kanyang mga palad. Nanghihina itong napasandal sa Pader at humagulgul. Nilapitan ito ni Ken at Hinawakan sa Balikat.
“Sweet, I know its hard to accept, si Andrea talaga ang mahal nya.
“Bakit ganun ken? Bakit ayaw ibigay sa atin ang gusto natin?”
Walang maisagot si Ken, siya man ay nasaktan din.



*****
BAGO pumunta ng airport si Greg ay nagmamadali niyang pinuntahan ang kanilang bahay. May kukunin siyang napaka-importanteng bagay na matagal na niyang tinago.
Pagkadating na pagkadating niya ay agad siyang pumanhik sa kwarto at hinahanap sa drawer ang mahalagang bagay na yun.Ang mga magulang naman niya ay sinundan siya sa pag-akyat sa itaas.
“Hijo, why are you here?Okey ka na ba?” nag-aalalang tanong ng kanyang Mommy.
Tango lang ang kanyang tinugon dahil nasa paghahanap ang kanyang konsentrasyon. Sinabi niya ditong nagmamadali siya.
“What`s happening Iho? ba`t ka nagmamadali?” tanong naman ng kanyang ama.
“Ngayon na ang punta ni Andy sa states at di ko papayagang mangyari yun” sagot niya dito.
Ipinaliwanag niya sa mga ito ng nagbalik na ang kanyang memorya.Nahanap na niya ang bagay na nasa kanyang drawer at lumabas na ng kwarto.Pinigilan siya sgalit ng kanyang ama.
“Iho goodluck.Wag na wag mo siyang pakakawalan. Siya lang ang gusto namin para sayo” makahulugan nitong wika.
“Opo Dad.Yan talaga ang gagawin ko, dahil mahal na mahal ko siya” turan naman niya dito.
“That`s my boy! Now go and get your ass there you young man!” masiglang wika nito.
Tumango siya at nagmamadali nang pumunta ng airport.
“Adrea.Wait for me. Hang on. Konting tiis na lang, andiyan na ako” usal ni Greg sa sarili habang nagmamaneho.

**********

“Maam, Sir nakita niyo ba ang babaeng ito dito?” panay tanong ni Dylan sa mga tao ng di makita si Annie,baka nga tumuloy na ito o kaya naman ay di lang niya makita dahil sa dami din ng tao.
Maiiyak na si Dylan nang hindi pa rin niya alam kung nasan na ito,baka nahuli na nga siya.He felt pain on his heart,thinking that Andy already left her.Hindi na niya natiis pa, sumigaw siya bakasakaling marinig siya nito at mapapansin din siya.Wala siyang pakialam sa mga tao, ang importante ay hindi maka-alis ang dalaga.
“ADREAAA! ANDREAA NAVARRO! DON`T GO! SI DYLAN TO! naalala ko na lahat, please forgive me. mahal na mahal pa rin kitaaaa! Just don`t leave” sigaw niya at dahan dahang napaluhod nang walang makita o nagpakitang Andy sa kanya. Ang mga tao namang nakakita sa kanya ay naaawa sa kanya. Ramdam ng mga ito ang nangyayari sa kanya.
Nakaluhod na umiiyak si Dylan nang may marahang tumapik sa kanyang balikat.
“Hoy iyakin!” natatawang wika nito. Nakatalikod si Dylan kaya di niya kita ang nagsasalita.Tumingin siya sa kanyang likod at inangat ang paningin..
Nagliwanag ang mukha niya ng mabungaran ang maamong mukha ng kanyang minamahal.
“Andrea?” kaagad siyang tumayo at niyakap ito,ganoon din si Abdy. Napaluha na rin ito.
“Andy, i`m sorry sa lahat-lahat ng kasalanan ko sayo. Wag mo lang akong iwan, please . Mahal na mahal pa rin kita. Hindi ko ginustong saktan ka. Alam yun ng Diyos. Just ..d-don`t go”pagmamakaawa nito habang yakap siya. Nabiyak ang tinig nito sa huling tinuran.
Binitiwan niya ang binata at tinitigan ito ng mariin “Dylan,matagal na kitang napatawad at ni minsan ay hindi nagbago ang pagtingin ko sayo. Na-namiss kita” madamdamin niyang turan. Lalong lumambot ang binata sa sinabi niya.
Ikinulong ni Andy sa kanyang palad ang mukha ng binata at siniil ito ng halik sa labi. Na-miss niya ito ng sobra,ang mga halik nito, ang mga yakap, ang pagmamahal.
Hiyawan ng mga tao ang naririnig nila habang ginagawa nila iyon.Tila naman nanunuod ang mga ito ng Shooting ng isang Pelikula.

Bago pa mapugto ang kanilang mga hininga ay itinigil din nila ang sandaling iyon.Pinagmasdan nila ang isa`t-isa. Masuyo, puno ng pagmamahal. Bigla ay lumuhod si Dylan at kumikislap ang mga mata nitong napatitig sa kanya. Saka ito may binuhot sa bulsa. Nakita niya ang isang kahitang kinuha nito at nang binuksan nito iyon ay natutop niya ang bibig.
“Will you marry me?” walang ligoy na pagtatapat nito.
Wala siyang nagawa kundi ang umiyak ng umiyak at paulit-ulit na tumango.Labis na kaligayahan ang pumuno sa kanyang puso.Naghiyawan ulit ang mga taong nanonood.
Kaagad tumayo si Dylan at niyakap nila ang isa`t isa na parang walang bukas.
“I LOVE YOU,I LOVE YOU,I LOVE YOU!” paulit-ulit na anas niya dito.
Hindi talaga siya makapaniwala sa sinabi nito.Hindi niya iyon inaasahan,parang gusto niyang panawan ng ulirat dahil sa sobrang saya.
Binitiwan siya nito “Alam mo ba,sa France ko pa pinagawa ang singsing na ito.Ako mismo ang nagpa-design niyan” malambing na wika nito habang isinusuot iyon sa kanyang palasinsingan. “Hindi ba nangako ako sa`yo na pakakasalan kita pagkatapos mong grumadweyt?Matagal ko nang pinagawa yan at pinaghandaan” dugtong nito.
“Dylan, di mo alam kung gaano mo ako pinasaya.Mahal na mahal kita at hinding-hindi yun magbabago.Oo,pakakasal ako sa`yo” masuyong anas dito habang nakahawak ang dalawang palad sa gwapo nitong mukha.
“Andy, napakasaya ko rin nang dahil sa sinabi mo. Makakasama na kita
panghabambuhay.Alam mo ba,wala iyong katumbas”
Tinapos nila ang pag-uusap na iyon sa isang napakalalim na halik na ikinatuwa at pinalakpakan ng mga taong naroroon.

*They say in this world, nothing lasts forever
But I don't believe that's true.
'Cuz the way that I feel, when we're together,
I know that's the way I'll always feel for you.
From now until forever,That's how long I'll be true
I'll make you this vow and promise you now
Until forever, I'll never stop loving you.
There'll come a day when the world stops turning,
And stars will fall from the sky
But this feeling will last when the sun stops burning.
All I want to do is love you until the end of time.



-WAKAS-







Sabi nila mahiwaga daw ang pag-ibig, kasing hiwaga ng mga talang nagbibigay ningning sa ating gabi, O sa Buwang nagbibigay tanglaw sa dalawang pusong nag-iibigan.

Kung ang puso man ay Lumimot, tadhan pa rin ang siyang gagawa ng paraan upang pagtagpuin at muling pagsamahin ang dalawang pusong para sa isat isa..

CHAPTER 12-Kung Puso man ay Lumimot

PUMUNTA si Dylan sa condo unit ng “bagong” nobya na si Sweet. Mahigit isang linggo na rin silang may relasyon.
“Hi hon” bati nito sa nobya at niyakap ito.

Maalab na halik ang tugon niya rito. Agad nyang hinila ang kamay ni Dylan at dinala sa kwarto at doon ay pinagsaluhan nila ang init ng Pag-ibig. Pag-ibig na hiram lang para kay Sweet. Batid niyang panandalian lang ang lahat dahil anumang oras o Araw ay maaring bumalik na ang alaala ng kanyang Nobyo.

NAGISING si Sweet na nakaunan ang kanyang ulo ang matatag na braso ng nobyo. Nakatapis lang sila nito ng kumot hanggang dibdib. Hinaplos niya ang mukha nito at ikinaungol naman yun ng binata. Malaking ngiti ang naka-plaster sa kanyang mga labi. Hanggang ngayon hindi pa rin siya makapaniwala na mahal na siya nito.

Hangga`t maari ay ayaw niyang bumalik pa ang ala-ala nito, tawagin na siyang selfish o mang-aagaw pero mahal niya talaga ito. Matagal na niyang inaasam ang ganito at ngayon na mismo ang swerte pa ang lumapit sa kanya ay di na niya ito pakakawalan.

Napangiti siya tanda ng tagumpay, hinding-hindi niya ito ibabalik kay Andrea. Pero nang maalala niya ang sinabi ng doktor sa kaniya na pwede pang bumalik ang ala-ala nito ay mapait siyang ngumiti. Alam niya na darating din ang araw na iyon kaya susulitin na niya ngayon ang mga panahong makakasama niya ito. Kahit papano ay naranasan man lang niya kung paano naging masaya si Andrea sa piling nito, pilit niyang isiniksik sa utak na mas bagay siya sa posisyon nito noon pa man. Natigil sa pag-iisip si Sweet ng bahagyang gumalaw ang katabi at dahan-dahan nitong ibinuka ang mga mata. Tumingin siya dito ng puno ng paghanga. Kahit magulo pa ang buhok nito ay lalo pa itong naging gwapo sa kanyang paningin, lalo na nung sinuklay nito ang buhok gamit ang mga daliri nito.Tumingin ito sa kanya ng maramdaman nitong hinahagod niya ito ng tingin.
“Hmm, gising ka na pala” Tumingin ito sa wall clock at napabalikwas ng bangon ng malamang 5:00 na pala ng hapon. Saka ito tumingin sa labas ng bintana na nagbabadya na ng ulan
“Hon, aalis na ako. Malapit na kasing umulan eh” wika nito habang nakatayo kahit pa nga walang saplot.Isa-isa nitong dinampot ang mga damit at isinuot iyon.
“Aalis ka na?” nakapangalumbaba niyang tanong.
Nangiti si Dylan sa reaksyon nito.Nilapitan niya ito at dinampian ng halik sa labi.
“Ano ka ba? May bibilhin ako dahil magluluto ako para sayo.Hindi naman ako uuwi eh,dito ako matutulog” ani Dylan.
Sumilay ang kanyang ngiti sa labi.Ito ang pinakagusto niya sa lalake. Napakalambing nito at maalaga kaya nga siguro minahal din ito ni Andrea. Nagpaalam na ito sa kanya at dali-daling umalis para di maabutan ng ulan.

**********

MAPAIT na ngumiti si Andy habang pinagmamasdan ang sariling kwarto. Naalala niya ang mga sandaling sinabi nito sa kanya na di siya nito iiwan. Pati na yung araw na pinigilan nito ang sarili na huwag muna silang magtalik dahil gusto siya nitong dalhin sa altar na malinis. Pero paano pa nito magagawa yun kung pati nga pagmamahal nito sa kanya ay nakalimutan na rin nito?

Binuksan niya ang radyo at tila nagbibiro ang pagkakataon dahil biglang pumailanlang ang kantang TELL ME ni Joey Albert.

*Tell me, where did I go wrong
What can I do to change your mind completely
when i thought this love would never end
but if this love's not ours to have i'll let it go with your goodbye

Humarap siya sa malaking salamin sa kanyang kwarto kung saan nakadikit doon ang mga larawan nila ni Dylan. Larawan ng kanilang pagmamahalan. Isa-isa niya yong hinawakan, paano na maibabalik ang mga sandaling katulad ng nasa larawang yon? Masakit isipin na bigla na lang mawawala ang pagtingin nito sa kanya. At ang masakit pa, sa ahas na babae pang iyon naibaling ang atensyon nito.
Kung noon ay sobrang saya niya, ngayon ay puno ng sakit, paghihirap, lungkot ang dinadanas niya. Totoo nga pala ang kasabihan na kung sino pa yung nagpapasaya sayo ay siya rin mismo ang magdudulot ng matinding sakit sa damdamin mo. Pag-ibig nga naman.Kung minsan nakangiti sayo ang kapalaran at kung minsan ay luhaan..


*there are nights when i cant help but cry,
and i wonder why you have to leave me
why did it have to end so soon
when you said that you would never leave me

tell me where did i go wrong?
what did i do to make you change your mind completely,
when i thought this love would never end
but if this love's not ours to have i'll let it go with your goodbye

why did it have to end so soon
when you said that you would never leave me
tell mewhere did i go wrong?
what did i do to make you change your mind completely?
when i thought
this love would never end
but if this love's not ours to have
i'll let it go with yourgoodbye... *

Grabe sapul na sapul siya ng kanta. Goodbye? Kailangan na ba niyang magpaalam sa nararamdaman para kay Dylan? Kailangan na ba niyang pakawalan ito sa puso niya? Sa tingin niya kasi ay mahal na nga nito ang Sweet na iyon at tuluyan na siyang nakalimutan. Nakalimot ang isip nito, pati ba naman ang puso nito’y nagawa na rin siyang kalimutan.
Pero hindi siya duwag, siya ang tipo ng babaeng hindi agad sumusuko.Ipapaglalaban niya ang pag-ibig dito. Pero kapag mahal na nga nito ang babaeng iyon ay siguro nga kailangan na niya itong pakawalan.
Napag-isip-isip niya na maglakad-lakad muna sa labas. Nag-iba na kasi siya. Bihira na siya kung tumawa, nawala na ang sigla niya simula nung nagka-amnesia si Dylan. Naisip niya na magpahangin muna sa labas at pipiliting aliwin ang sarili.

“Mukhang uulan pa ata” bulalas ni Annie nang makita ang ulap na nagsisimula nang dumilim.

Nagpalinga-linga siya para makahanap ng puwestong masisilungan sandali.
Si Greg naman sa kabilang kanto ay nasa isang maliit na merchandiser. “Miss,pakidali yung mga pinamili ko. Babagsak ng ulan o?” irita nang wika nito. Tumalima naman ito at ibinigay na sa kanya ang mga pinamili.
Si Andy naman ay nagmamadaling tinungo ang isang waiting shed, nasa kalagitnaan siya ng paglalakad ng biglang matigilan. Kilala niya ang pigurang iyon ay hindi siya maaring magkamali.

“Dylan? Dylan!” mabilis siyang lumakad papalapit dito. Huminto sa paghakbang ang binata pero saglit lang, pinagpatuloy din nito ang pagmamadaling lumakad

“Anak ng tokwa!” bulalas ni Dylan nang tuluyan nang bumagsak ang napakalakas na ulan.
Hindi na niya pinansin ang tumawag sa kanya dahil sa sobrang pagmamadali. Nang hablutin ni Andrea ang t-shirt niya at niyakap buhat sa likod. Nag-alala siya ng marinig itong humihikbi.
Ipinikit na lang niya ang mga mata dahil parang nagustuhan niya ang pagyakap nito. Itinaas niya ang mukha sa langit at hinayaang dumampi ang likidong nanggagaling doon. Natigilan siya ng maalalang umuulan nga pala, basa na ang kanyang pinamili at baka magkasakit pa ang taong nasa likod niya.
“Andrea, bitiwan mo na ako.Di mo ba nakikita, ang lakas ng ulan o? Baka magkasakit ka niyan” alam na niya ang pangalan nito dahil nabanggit sa kanya ng mga kaibigan.
“Hayaan mo muna ako Dylan. Please kahit ngayon lang.” garalgal ang tinig na wika ni Andrea.

Na-miss talaga niya si yabang na minahal siya nung araw.Hindi niya maintindihan ang nararamdaman. Masaya dahil nayakap niya itong muli kahit ngayon lang but at the same time ay malungkot dahil dina siya ang nagmamay-ari sa puso nito.Matagal na sila sa ganoong ayos at gusto nang kumawala ni Dylan. Pinigil ito ni Andrea kaya nanatili pa rin silang ganoon. Hinayaan na muna ito ng binata. Alam niyang mahal siya nito ayon sa mga kaibigan at magulang niya, pero he felt sorry for this girl. Wala talaga siyang maalala about dito.
“Dylan ,mahal na mahal pa rin kita. Ano ba kailangan kong gawin para mahalin mo ako ulit? Mababaliw ako sa kakaisip sayo. Miss ko na ang mga yakap mo, mga halik mo, lahat ng mga ginagawa mo sakin” umiiyak nitong sabi sa kanya.


Napabuntung-hininga si Dylan “Andrea, Forget about me, i`m sorry but I don`t remember anything no matter how I tried. Sinasabi ko na rin sayo to dahil ayokong patuloy kang umasa kahit..kahit iba na ang mahal ko” paliwanag nito sa kanya at kinuha ang pagkapulupot ng braso niya sa beywang nito.
“Dylan, sana ako na lang ulit. Ako na lang uli ang mahalin mo.”
“I`m sorry I really need to go, magluluto pa ako para kay Sweet ng mechado eh” sinadya na ring banggitin iyon ni Dylan para pakawalan na siya nito.

Ayaw niyang paaasahin niya ito sa wala. Ayaw niyang makasakit ng damdamin pero kailangan niyang gawin yun. Palakad-takbo na siyang pumalayo sa dalaga at tuluyan nang umalis.Hinagod na lang ni Andrea nang tingin ang likod ng papalayong binata. Ang sakit-sakit ng sinabi nito sa kanya. Habang lumalabas ang bawat kataga sa bibig nito ay parang mumunting karayom na tumutusok sa dibdib niya.Ang masakit pa, ipagluluto pa nito ng mechado si Sweet na siyang tinuro niya dito kung paano lulutuin.

*If I wait for cloudy skies
You will know the rain from the tears of my eyes
You will never know that I still love you so
Though the heartaches remain
I’ll Do my Crying in the Rain

Raindrops keeps falling from heaven
Could never wash away my misery
Since were not Together
I’ll look for stormy weather
To hide this tears I hope you’ll never see*

Unti-unti na siyang napaluhod sa kinatatayuan habang nakatakip ang mga palad sa mukha. She really can`t help but break down and cry, sumabay ang patak ng kanyang luha sa ulang umaagos sa kanyang pisngi. Masakit, sobrang sakit. It feels like the end of everything.
Mismo ito na ang nagsabi na mahal na nito si Sweet, siguro nga ay kailangan na niya itong pakawalan, dahil wala na siyang maaasahan dito. Kung masaya na ito sa piling ni Sweet ay dapat rin na siyang maging masaya..

*Coz letting love go is never easy
But I love you so that`s why
I`ll set you free But
I know someday,somehow
I`ll find a way to leave it all behind me
Guess it wasn`t meant to be but baby
Before I let you go I want to say I love you..*

Blangko ang kanyang isipan na nanatiling nakaluhod sa Gitna ng Kalsada. Maya maya pa ay naramdaman niya ang mga kamay na humawak sa kanyang Balikat at ang pagtigil ng patak ng ulan sa kanyang katawan. Pag-angat niya ng kanyang mukha ay nakita niyang nakaluhod din si Ken at hawak ang isang Payong. Tigib ng luha at dalamhati ay agad niya itong niyakap ng mahigpit.
Magkahalo ang nararamdaman ni Ken sa mga Oras na iyon, Galit, Lungkot, Tuwa. Nasasaktan siyang makitang nahihirapan ang babaeng pinakamamahal niya. Kung sana’y natuturuan lang ang puso.

*Kung ako na lang sana ang iyong minahal
Di ka na muling mag-iisa
Kung ako na lang sana ang iyong minahal
Di ka na muling luluha*

Nakarating na si Greg sa condo unit ng nobya. Nanlaki ang mata nito ng makitang basang-basa siya.

“Dy,why are you drenched?” may pag-aalala sa tinig nitong tanong.
“Naabutan ako ng ulan eh” pagsisinungaling niya at pumunta sa kwarto nito para kumuha ng towel. Sinundan siya ni Sweet at pina-alalahanan na magbihis kaagad.

“Okay Sweetie, just wait dahil ipagluluto kita” pagkatapos nitong sabihin yun ay kaagad siyang kinindatan. Siyempre pa ay ngumiti ang bruhilda!

“WOW, di ko alam na marunong ka palang magluto ha?” ani Sweet pagkatapos nilang kumain.

Ngumiti lang ng makahulugan ang binata at pinagmasdan siya.Inilagay nito sa baba ang hinlalaki at ibinaling nito ang tingin patungo sa kwarto.Napangiti na naman ulit at tumingin sa kanya na para bang malalaman na niya kung ano ang itinutumbok nito at itinaas-baba ang kilay.
“Gusto mo mabusog ulit?” flirty nitong turan.
“Heh! Pilyo!” saka tinapunan niya ito ng kutsara na nasalo naman ng binata. Binigyan pa siya nito ng kindat pagkatapos masalo yon. Hinabol niya ito ng kurot.

“Aray, huhu.Sakit naman nun babe, kiss mo ko para mawala na to” sabi nito na sinabayan pa ng pa-fake na hikbi. Hinalikan nga niya ang nobyo gaya ng sabi nito. Tumigil ito at kinuha ang cellphone sa bulsa “Wait, picture tayo” tapos hinalikan siya nito kasabay ng pagpindot sa `capture` .
“Ayan, i-se-save ko na” ganoon nga ang ginawa nito. Nangunot ang kanyang noo dahil ngayon lang niya napansin ang file na may nakapangalan na ANDY.
“Ano kaya to Ngayon ko lang to napansin ah?”
“Teka may tatawagan lang ako” ani Dylan sa nobya at pumalayo. Ang totoo titingnan niya kung ano ang laman non.
Nanlaki ang kanyang mata ng makita ang mga larawan nilang dalawa ni Andrea.
“Totoo pala talaga ang mga sinasabi nila.Pero bakit siya lang ang di ko maalala?”
Ilang minuto lang ay sumakit ang kanyang ulo dahil sa kapipilit na isipin ang tungkol sa kanilang dalawa ni Andrea. Napansin naman yun ni Sweet nang umungol siya sa sakit. Nilapitan siya nito at inakay patungo sa kwarto.
“Ano bang nangyari?” nag-aalalang tanong nito.
Ilang oras ding nakatulog si Dylan, pagbangon niya’y napansin niyang nakahiga sa tabi niya si Sweet. Tiningnan nya ang orasan. 7pm, nakatulog pala ako. Tinitigan nya ang mukha nang nobya, naakit syang haplusin ang mukha nito. Nilapit nya ang kanyang mukha sa mukha nito at nagdikit ang mga labi nila. Inipit niya ang ibabang labi nito at sinipsip ng konti. Naaliw sya sa lambot ng labi nito.
Pero Biglang may parang kislap na tumama sa mata niya, nahilo siya bigla at napaupo sa sahig. May naaaninag syang larawan pero Malabo. Ipinilig niya ang kanyang ulo.


Dinalaw ni Ken si Andrea sa bahay nito. May Dala syang isang kumpol ng bulaklak para ipasalubong dito. Mula nang maghiwalay ito saka si Dylan ay naging matamlayin na ito.
Iniabot niya dito ang dala nyang bulaklak pero nakatulala lang itong nakatingin sa kanya. Tinapik niya ang pisngi nito at tumingin naman ito sa kanya. Namumugto ang mga mata nito at halatang may sumusungaw na namang luha sa mga mata nito. Niyakap sya nito at tuluyan nang humagulgul sa mga balikat niya.
Parang kinururot ang puso ni Ken, pinipigilan nya ang kanyang sarili na wag maluha. Ayaw nyang ipakita sa kanyang pinakamamahal na kaibigan. Sayang kung sanay sya nalang ang napiling mahalin nito..

*Mahal kita,
Mahal mo sya,
Mahal nya ay iba,

Mas mapalad ka
Mahal kita
Sa akin ay walang nagmamahal*



MALAKI ang ipinagbago ni Andrea simula nung may mangyari sa kanila ni Dylan makalipas ang isang taon. Di na siya gaanong lumalabas, minsan lang kung kumain kaya malaki talaga ang ibinaba ng timbang niya, nawala na ang dating Andrea na masayahin, palangiti at punong-puno ng pag-asa ang buhay.
Parang napapabayaan na nga niya ang sarili pero hindi ang pag-aaral. Doon niya ibinuhos lahat ng kanyang atensyon para mawaglit kahit papano ang lalakeng minahal niya ng buong buhay niya.
Dahil sa pagpupursige sa studies,may nag-offer na sa kanya ng magandang trabaho sa Amerika. Napagpasyahan niyang tanggapin ang alok nito para na rin makalimutan ang lalake at para hindi na magtrabaho ang mama niya dahil tumatanda na rin kasi ito.

“CONGRATULATIONS Andrea!” bati sa kanya ng kanyang mama, mga magulang ni Dylan,sina Ken,David at Max.

Magkaibigan pala ang kanyang namayapang ama at mga magulang ni Dylan,kaya pala pamilyar sa kanya ang apelyido nito. Masaya siya dahil kahit ilang beses na siyang nasaktan ay naging matatag pa rin siya. And here she is now, hawak hawak ang diploma bilang pagpapatunay na nakayanan niya lahat iyon.Pero wala nang mas sasaya pa kung andito lang sana si Dylan.

Nagpaalam na ang lahat sa kanya maliban kay Ken. Nagpaalam muna siya sa kanyang ina para magpasama sa kaibigan na puntahan ang hill, kung saan siya dinala noon ni Dylan.

“TULOY ka na ba talaga sa states?” seryosong tanong ni Ken sa kanya na pinagmamasdan ang kapaligiran sa ibaba ng hill.
Bahagya siyang tumango at nangingilid na ang luha sa kanyang mga mata
“Mabuti na rin to” pilit siyang ngumiti kahit pa nga masakit sa kanya na lisanin ang Pilipinas.

Mami-miss niya ang lugar na ito, ang kanyang ina, mga kaibigan, lalong-lalo na si Dylan. Mas gugustuhin niyang lumayo kaysa sa makita itong masaya sa ibang babae. Isang taon na ang nakalipas subalit parang kahapon lang, sadyang sariwa pa ang lahat. Bawat buwan, araw at oras ay isang kalbaryo para sa kanya. Tinitigan niya si Ken at hinawakan ang kamay nito.
“Salamat sa lahat.” Sabi niya dito. Taos iyon sa kanyang puso
Inamin na rin nito na minahal siya ng binata pero pinagparaya siya kay Dylan dahil ayaw nitong maging kaagaw sa pag-ibig niya.
Gwapo naman ito, half Japanese half Irish.Fluent itong magtagalog dahil sa Pilipinas lumaki dahil sa trabaho ng ama nito.
Ewan ba niya kung bakit hindi niya ito magustuhan samantalang andami-daming nagkakandarapa rito. Ganun nga talaga ang pag-ibig. Kahit gaano pa kagwapo o di masyadong kagwapuhan, ang bulong pa rin ng puso ang siyang mananaig. Hindi mo ito mapipilit kung sino ang mamahalin,o turuang umibig sa taong di mo kayang mahalin.
At these years ay matiyaga itong nakaalalay sa kanya, walang hinihinging kapalit at pagsasamantala.
Kung ito lang sana ang inibig niya, disin sana`y di na siya nasaktan.
“Paano siya?” tukoy nito kay Dylan.

Umiiyak na siya ng tingnan ito “Wag na natin siyang pag-usapan.Kahit aalis ako, di naman ako pipigilan nun.Iba na ang mahal niya diba?”

Seryoso siyang pinagmasdan ni Ken. Kaagad niyakap ng dalaga ang kaibigan at umiyak ng umiyak sa dibdib nito. Ang binata ang mas lalong nasasaktan pag umiiyak ang tanging babaeng una niyang minahal, lalo pa`t pinagmamasdan niya ito ngayon.



*The road I have travelled on
Is paved with good intentions
It's littered with broken dreams
That never quite came true
When all of my hopes were dying
Her love kept me trying
She doesn't has to hide
The pain that she's beenthrough

When she cries at night
And she doesn't think that I can hear her
She tries to hide all the fears she feels inside
So I pray this time
I can be the man that she deserves'
Cause I die a little each time When she cries

She's always been there for me
Whenever I'm falling
When nobody else believed
She'd be there by my side
I don't know how she takes it
Just once I like to make it
Then the tears of joy Will fill her loving eyes*


Wala sa sariling nasabi niyang “Sana ikaw na lang ang minahal ko no?”
Ngumiti ng mapait si Ken sa tinuran ng dalaga.

“Sana nga, pero mahal ko kayong dalawa ni Dylan” ang tanging nai-usal sa sarili

Tumigil din si Andy sa paghikbi at nahihiyang yumuko nang makita ang t-shirt nitong basang-basa. Hinimas-himas niya ang dibdib nitong may luha niya,at ipinaparating dito na humihingi siya ng tawad dahil niya ito kayang mahalin.

Ikinulong ni Ken sa kanyang palad ang kamay nitong nasa dibdib niya. Somehow it feels so good but at the same it hurts so much to the fact that they cannot end up together. Mataman niyang pinagmasdan ang dalaga at malungkot na nagsalita
“Mahal na mahal kita Andrea, pero mahal mo siya. Pareho ko rin kayong mahal. Pinagparaya kita sa kanya dahil siya ang itinitibok ng puso mo. At ngayong aalis ka, kahit di ako sang-ayon ay pinilit ko yong tanggapin, hopefully you will find peace of mind” saka ito hinalikan sa noo.
“Mami-miss kita” dugtong pa niya.Ganoon din naman ang dalaga.

“Ken,maraming salamat. Isa kang tunay na kaibigan.Napabilib mo talaga ako. Napaka-Swerte ng babaeng tunay na magmamahal sayo, sana dumating na agad siya kasi ayokong makita kang malungkot sa pag-alis ko” nakangiti niyang sabi para na rin matigil na ang kadramahan.
“Naks!Touch naman ako” pabakla nitong sagot para tuluyan ng mapalis ang lungkot.
Bahagya niya itong sinuntok sa braso “Sira!”


“Nga pala, kelan alis mo?” tanong nito ng maalalang di pa pala niya nasasabi kung kelan lilisan.
“Sa Friday na” mahinahon niyang sagot.
Tumigil ito at kaagad nag-isip “Teka,today is Wednesday..?Te-teka! Ang aga naman?!”

Sinabi nalang niya ditong matagal na ang offer at matagal na siyang hinihintay ng taong nag-alok sa kanya ng trabaho.Pilit na tumango ang una at pinangakong ito ang magbabantay sa ina niya habang wala siya. Sa kahuli-hulihan ng kanilang pag-uusap ay tinapos nila yon ng mahigpit na yakap sa isa`t isa.

CHAPTER 11-Kung Puso man ay Lumimot

Kring!Kring!Kring!
Tinatamad na inabot ni Andrea ang cellphone na nakapatong sa side table niya. Namamaga at mahapdi pa ang kanyang mata dahil sa kakaiyak kagabi. Pagtingin niya sa screen ay pangalan ni Ken ang lumabas.
Sinagot niya yun “Hmm, bakit ba? Ang aga-aga mo namang tumawag eh. Ang sarap-sarap ng tulog ko tapos..”saka napabuntung-hininga.
Nagtaka siya na panay buntung-hininga rin ang nasa kabilang linya.
“Hoy Ken, ba`t ka ba napatawag? Ha?” irita na niyang tanong dito, kanina pa siya naghihintay na magsalita ito.
“Si..Si Greg kasi naaksidente” alala nitong wika.
Tuluyan na siyang napabalikwas ng bangon “What? Why? What happened?” sunod sunod niyang tanong.
“May nakakitang istambay sa kanya na may nakasalubong daw siyang truck, nakaiwas nga siya pero tumama naman ang sasakyan niya dun sa puno” paliwanag ni Ken.
“Ano? Tapos,nabalian ba ng buto?! ano?” medyo hysterical na niyang sabi sa kabilang linya.
“Mga gasgas lang at nabagok yung ulo niya, pero okey na siya. Nagpapahinga na siya ngayon” pag-papaalam nito.Nakahinga si Andy sa narinig.
“O sige, magbibihis lang ako tapos punta na ako diyan” Saka nagpaalam na siya sa kabilang linya.
Nawala lahat ng galit na nararamdaman niya sa Boyfriend, napalitan ng pag-aalala. Kahit naman nakagawa ito ng pagkakamali ay handa niya itong patawarin. Naligo muna siya .Nang mapansin niya na may suot-suot siyang kwintas. Ang kwintas na bigay sa kanya ni Dylan, nakaligtaan niya palang ibigay yun dito. Tinapos ang pagligo at nag-almusal at kaagad pumunta ng ospital.

“ROOM 204 po maam” wika ng nurse sa kanya. Nagpasalamat na siya dito at lakad-takbo ang ginawa para makarating doon.Kinatok niya ang pinto at nakita sa loob sina Max, Ken, David, si Dylan na nakahiga sa kama at may benda ito sa ulo at ang katabi nitong si..
Tumaas ang kilay niya “Ang lakas ng loob niyang pumunta dito samantalang siya tong dahilan kung bakit nagkaganito kami ni Dylan. Kapal!
“Good Morning!”
Binati din siya ng mga ito, maliban kay Dylan na nangunot ang noo at si Sweet naman ay nakayuko lang.
Lumapit na siya sa kama at niyakap si Dylan. “Hon, how are you” tanong niya dito na halatang sobrang nag-alala para sa binata.
Nangunot lalo ang noo nito “S-sino ka?”
Para siyang pinagbagsakan ng langit at lupa sa narinig. “Anong ibig sabihin nito?”
Hinila siya ni David at nag-aalala itong sabihin sa kanya ang totoo “A-andy nagka-amnesia siya at ..at ikaw lang ang nakalimutan niya
”Umiiling siya, di siya naniniwala sa mga sinabi nito.”No, that`s not true”
Sumabat na si Max “No Andy. It is true.The doctor said that awhile ago. Sometimes, meron daw talagang amnesia na kung sino pa ang malapit sa puso niya eh yun pa ang makakalimutan” pagtatapat naman nito.
Napaatras siya at ibinaling ang tingin kay Dylan na nangungunot pa rin ang noo.
“NOO!! This is just a Joke Right? Dylan, sabihin mo sakin na di yun totoo!” niyugyog niya ang braso ng binata.
“I`m sorry Miss, but..i can`t remember anything about you” naguguluhan pa rin ito sa mga ikinikilos niya.
“Tingnan mo to! Naalala mo ba to? Ito yung binigay mo sakin! Mahal mo ako Dylan, mahal mo ako diba?” nangingilid na ang luhang sabi ni Andrea at ipinakita rito ang kwintas na bigay ng binata.
Umiiling ito at ilang saglit pa ay nasapo nito ang ulo. Nasasaktan ito.Patuloy sa paghikbi si Andrea at nag-hysteria na
“Dylan! Wag mong sabihin na nakalimutan mo rin na mahal mo ako?!”
Pero hindi nito narinig ang sinabi niya at panay pa rin ang sapo sa ulo. Sinenyasan na ni David at Max si Ken na ilabas muna si Andrea doon. Niyakap ni Ken ang dalaga at hinila palabas
“Ann, let`s go outside. Makakasama raw sa kanya ang pilitin ipaalala ang mga bagay na di niya matandaan. C’mon” yaya nito.
Napilitan nalang na lumabas ang dalaga. Pinaupo siya nito sa bench sa labas ng kwartong iyon. All she could do was cry. Niyakap siya ulit ni Ken at pinatahan.
“Ann, just stay calm ok? Everything will be alright, Just wait for his memory to come back, just stay calm” mahinahon niyang wika.
“But how Ken? How?! For God’s sake, kasalanan ko to eh” di pa rin ito mapigil sa pag-iyak.
Nagpasya nalang si Ken na dalhin ito sa kainan sa labas malapit lang sa ospital.
NAPABUNTUNG-HININGA si Ken nang hindi pa rin umiimik ang dalaga at nakatulala habang nasa harap nito ang pagkaing inorder niya
“Ann, kumain ka na. Alam ko nagugutom ka na, tanghali na o? Sige ka papayat ka niyan. Pag bumalik na ang alaala niya gusto mo ba makita niyang ganun ang itsura?” ani Ken.
Sukat sa narinig ng dalaga ay napilitan itong kumain. Napangiti si Ken na hindi umabot sa mga mata.
“Sige na tapusin mo na yan at iuuwi muna kita sa inyo” wika nalang ni Ken dahil halata nito ang pagkawalang-gana niyang kumausap sa ibang tao dahil sa natuklasan niya. Bahagya lang itong tumango.
PUMASOK sa kwarto ni Dylan ang doktor niya. Kaagad niyang sinabi dito na nababagot na siya sa kakahiga lang at paikot-ikot sa apat na sulok ng kwartong iyon Pumayag naman ito at sinabing makakauwi na siya bukas.
“Narinig mo yun Sweet? Makakauwi na raw ako bukas.” Masayang wika nito sa katabing dalaga.
Ngumiti lang siya, masaya siya para kay Dylan, dahil sa wakas makakalabas na ito. Nagpapasalamat siya at mabilis itong gumaling galing sa pagka-aksidente. Labis siyang nag-alala nang malaman ang tungkol sa pagkabangga nito. At ngayon ay masaya rin siya na makakalabas na ito dahil saksi siya sa pagkabagot nito sa loob ng kwartong yun.
Pinagmasdan nila ng mataman ang isa`t isa. Hindi niya inaasahan na hahalikan siya ni Dylan sa labi. Brief kiss lang yon,pero di niya mapigilang umasam na mamahalin din siya nito balang-araw kagaya ng pagmamahal niya rito. Nawasak ang puso niya ng piliin nitong mahalin si Andrea kaya nagpakalayo-layo siya para makalimutan ito. Hindi niya akalain na kahit ilang taon na niyang kinalimutan ay muling sumibol ang kanyang damdamin para dito. Hindi muling sumibol, kundi hindi talaga nagbago ang pagtingin niya sa dating kaklase. Kinabukasan ay pumunta si Andrea sa ospital at ngayon nga ay papunta na siya sa kwarto nito para lang mabigla sa eksenang naabutan sa loob na silid na iyon. `Nag-init ang kanyang mga mata. Kumaripas na siya ng takbo, hindi niya kayang makita ang mga itong ganoon. Nagpapatunay lang na tuluyan na siya nitong kinalimutan pati na ang pag-ibig nito sa kanya. Nag-abang na siya ng taxi at kaagad umuwi ng bahay.

**********
SINALUBONG si Dylan ng yakap ng mga magulang nang makauwi na siya sa mansyon. Kahapon lang nakauwi ang mga ito galing sa Singapore para dumalo sa isang business conference roon. Nang mabalitaan nito ang nangyari sa kaisa-isang anak ng mga ito ay kaagad itong nagdesisyon na bumalik ng Pilipinas, pero bago pa yun mangyari ay nagkaproblema ang flight nito, kaya nga kahapon pa nakauwi.
“We`re sorry iho na ngayon lang kami naka-uwi ha?” nagpapaunawang sabi ng Mommy niya sa kanya.
“Are you okay?” dugtong naman ng ama niya.
Ngumiti lang siya at umupo sa malambot nilang sofa.Nangunot ang noo ng mga ito sa inasal niya
“Oh, ba`t parang masayang-masaya ka?” tanong ulit ng Daddy Dexter niya.
Tumingin ito ng makahulugan sa kanila “I`m inlove!” masayang wika ng binata. Lalong nangunot ang noo ng mga magulang niya .
“Wait, did you say your inlove? Inlove ka naman talaga kay Ann..”
Pinutol ni Ken sa pagsasalita ang kanyang Tita Sylvia
“Tita! Can I talk to you for awhile? Tito?” yaya niya sa mga ito sa isang sulok malayo kay Dylan na hindi sila maririnig nito.
Nang masiguradong di na sila maririnig nito ay sinabi niyang nagka-amnesia si Dylan at si Andy lang ang di naaalala nito. Sinabi rin niya rito na hindi ito pwedeng pilitin na ipaalala ang mga bagay na nalimutan na nito dahil makakasama lang ito sa binata. Pagkatapos marinig ng mga ito ang sinabi niya ay nabahiran ng pag-alala ang mga mukha nito para sa anak at pagkalungkot na rin dahil gusto ng mga ito si Andy para sa kanilang nag-iisang anak. Alam din ng mga ito kung gaano nito kamahal ang anak nila.
“Kawawa naman si Andy, Dexter” nakapangalumbabang wika ni Sylvia sa asawa nito.
“Oo nga eh, gusto ko pa naman siya para sa anak natin dahil bukod sa anak siya ng namayapang kaibigan ko ay mabait at maganda pa” nasasayangang wika naman ni Mr. Palles.
“I`m sure nahihirapan din na tanggapin ito ni Andy.Wala naman tayong magagawa dahil mukhang masaya ang anak natin sa bagong pag-ibig niya” malungkot pa rin nitong sabi. Napabuntung-hininga nalang si Sylvia at Ken.

CHAPTER 10-Kung Puso man ay Lumimot

PAGKADATING ni Andy sa bahay nila ay dagli siyang kumaripas ng takbo patungo sa kanyang kwarto at sinara ang pinto. Nagtaka naman ang kanyang ina at lumapit doon.
“Andy? Ba’t ka umiiyak? Anong nangyari?” pag-aalala nitong tanong.
“Ma please, iwanan mo muna ako” panghihingi niya dito ng unawa.
“O sige hahayaan muna kita diyan, pero sabihin mo sa akin lahat-lahat mamaya ha?” sabi nito na nasa labas ng kwarto niya.Nang walang marinig na sagot mula sa dalaga ay hinayaan nalang muna siya na mag-iiiyak sa loob.
ILANG sandali pa ay dumating si Dylan at panay ang katok nito sa kwarto ni Andy.
“Andrea, please just let me explain.Open this door now” pagsusumamo nitong sabi.
“umalis ka na” sabi ng dalaga na halata sa tinig ang panginginig dahil sa kaiiyak.Napapikit ang binata sa tawag nito sa kanya.
“Please I`m sorry, hindi ko gustong saktan ka.It was just plain temptation. Patawarin mo na ako” naiiyak na nitong sabi.

Pero wala itong narinig na sagot mula sa kabilang bahagi ng pinto kung hindi ang iyak lang ng dalaga. Kahit pa anong gawin ng binata ay hindi na gustong pakinggan pa ni Andera.Kahit anong gawin nitong sorry sa kanya ay di niya matanggap.Masyado nitong nasaktan ang damdamin niya, kung kaya`t nalason na nito pati ang isip niya.Sarado na at walang ibang maisip kundi ang nagawa nitong kasalanan sa kanya.

Hindi niya lubos maisip na magagawa nito yun sa kanya.Ang ahas na yun at ito ay naghahalikan. At Nagdadakutan….Pabalik-balik sa isipan niya ang eksenang iyon.Ilang saglit pa ay nagsalita na rin si Andrea
“Umalis ka na! Ayaw na kitang makita pa. M-maghiwalay na tayo” pumiyok si Andrea sa huling tinuran.

Napatda naman si Dylan sa kinatatayuan malapit sa pinto.
“No Andy, wag mo tong gawin sa kin, nagmamakaawa ako. Promise, hindi na kita sasaktan pang muli” totoong napahikbi na ito dahil sa naging desisyon niya.
Hindi nito inakalang hahantong lang sa ganun ang lahat. Ganun-ganun lang dahil sa isang tuksong ngayo`y pinagsisihan na niya. Sayang ang dalawang taon na kanilang ginugol para sa kanilang relasyon. Akala nila ay perfect na ang lahat, pero hindi nila akalain na hahantong sa ganito.
Naisip ni Andrea na ibalik dito ang lahat-lahat na ibinigay sa kanya. Ang sapatos, ang teddy bear, ang gitara, mga loveletters at kung ano-ano pa na magpapa-alala dito. Ayaw na niya yong makita pa, maaalala lang niya ang sakit na naidulot ng lalake.

Kinuha niya lahat iyon at binuksan ang pinto. Natigil sandali si Dylan sa pag-iyak at nagliwanag ang mukha nang makitang binuksan ni Andrea ang pinto. Pero biglang napalis yun ng makita ang mga dala nito.
Ibinigay lahat ni Andrea ang mga bagay na yun “Ayan! Isaksak mo yan sa baga mo!” at kaagad ding sinarhan ng malakas ang pinto.
Dahan-dahang dumausdos ang kanyang likod sa pinto at lalo pang pina-alpas ang malalaking butil ng luha.Si Greg naman ay panay ang katok sa pinto hanggang sa unti-unti na ring bumigay ang tuhod at napaluhod. Nakadikit ang dalawang palad sa nakapinid na pinto, nakayuko habang umiiyak.


*Alam kong nasaktan na naman kita
Sinong di magsasawa
Ngunit kung paano babawi sa pagkakamali
Yan ang mahalaga..

Sabihin mo na
Kung anog gusto mo
Kahit ano’y gagawin para lamang sayo

Sabihin mo na kung paano mo mapapatawad*


“Hon. Don`t do this to me” garalgal ang tinig nito habang sinasabi yun. “Patawarin mo ako.Hindi ko sinasadyang saktan ka, hindi ko ginusto iyon. Maniwala ka. Makinig ka muna sa kin. Magpapaliwanag ako!” dugtong ng binata.

Ang ina naman ni Andy ay naluluha na rin sa mga nangyayari.
Si Andy ay ayaw na talagang makinig pa. Sarado na ang kanyang isipan. Ang gusto lang niya ay umiyak ng umiyak.
“Umalis ka na Dylan. H-hindi ko na kaya pang tanggapin ang mga paliwanag mo! Ayaw ko nang marinig ang tinig mo, ang pagmamakaawa mo” ang nasabi nalang niya dito at kinagat ang pang-ibabang labi.
Lubos na naiyak si Dylan sa mga katagang humulagpos mismo sa bibig nito. Wala na, hindi na niya maibabalik pa ang dati. Mahal niya ito pero hindi niya masisisi ang dalaga.
“Ang tanga mo. Ba`t mo nagawa sa kanya yun? Ikaw kasi,nagpadala ka sa tukso” wika ng kanyang konsensya.
Patuloy pa ring nag-iiyakan ang dalawa.Lumapit nalang ang ina ni Andy kay Dylan at hinimas ang likod nito para patahanin.
“Dylan, umalis ka nalang muna. Hayaan mo muna siya, masyado lang talaga siyang nasaktan. Bumalik ka na lang sa ibang araw ha?” mahinahon ngunit mababanaag sa tinig ang pagka-lungkot sa nangyari sa kanila.
Wala itong nagawa kundi tumango nalang. Inalalayan ito ni Aling Lydia na makatayo galing sa pagkaka-luhod nito. Naihilamos ng binata ang palad sa mukha at kinuha na ang mga bagay na ibinigay sa tanging babaeng minahal niya ng lubos. Walang salitang umalis ito at pinaharurot ang kotse.
Nang mawala na sa pandinig ni Andy ang papalayong kotse ni Dylan ay saka siya lumapit sa kanyang kama at dumapa habang patuloy pa rin na humihikbi.

*Goodbye my Lover
Goodbye my friend
You have been the one
You have been the One For me*


GABING-gabi na pero hindi pa rin umuuwi si Dylan. Doon muna sa park pinalipas ang oras niya kung saan niya nakita si Andrea na umiiyak noon. Kinuha niya ang katabing teddy bear at pinindot ang button non at narinig niya ang nai-record ni Annie
“Hi Honey! I love you so much. Mmmmwaaaah!” nagsimula na namang mag-init ang sulok ng kanyang mata. Nilagok niya ang beer na nabili.

“Sayang,bakit ba kasi kailangan pang maging ganito.Diyos ko,maniwala kayo sakin.Hindi ko ginustong saktan siya.Nadala lang ako sa tukso.Sana po ay buksan niyo ang isipan niya,para marinig man lang ang mga paliwanag ko.Siya lang ang mahal ko at wala nang iba pa’’ bulong sa sarili habang hinahagod ng tingin ang park.

Madaling araw na nang nagpasyang umalis na doon si Dylan. Pinaharurot niya ang sasakyan at napaiyak na naman ulit. Matulin ang kanyang pagpapatakbo at naka-inom pa. Ngayon naman ay parang nag-uulap ang kanyang mga mata dahil sa mga luhang nagbabantang bumuhos. Kaya posibleng maaksidente siya sa estado niya ng mga oras na iyon. Sinusuntok-suntok niya ang manibela para doon ilabas ang nasasaloob.

Ilang sandali pa ay may papasalubong siyang 10 wheeler truck. Pagewang-gewang pa ang kanyang pagmamaneho at papalapit ng papalapit ang kasalubong na sasakyan. Masyado siyang nasilaw sa ilaw ng truck at muntikan nang mabangga doon.Mabuti nalang at nakaiwas siya pero bumangga naman sa isang poste ang sinasakyan nito.Tumama ang ulo niya sa manibela at unti-unting dumilim ang paningin at tuluyan ng nawalan ng ulirat.